Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/6323 Esas 2014/8286 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ :Karşılıklı Boşanma
KARAR DÜZELTME İSTEYEN :...

Yukarıda tarihi, konusu ve tarafları gösterilen hükmün; onanmasına dair Dairemizin 27.11.2013 gün ve 15471-27726 sayılı ilamıyla ilgili karar düzeltme isteminde bulunulmakla, evrak okundu, gereği düşünüldü;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 1.10.2011 tarihinde yürürlüğe girmiş ise de, bu Kanuna 6217 sayılı Kanunla ilave edilen geçici 3. maddenin (1.) bendinde, Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihine kadar, 1086 sayılı Kanunun kanun yollarına ilişkin hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı hükme bağlandığından, karar düzeltme talebinin incelenmesi gerekmiştir.
1-Temyiz ilamında yer alan açıklamalara göre, davalı-karşı davacı (koca)"nın kadın lehine hükmedilen yoksulluk nafakasına ve kendi manevi tazminat isteğinin reddi kararına yönelik karar düzeltme talebi yersizdir.
2-Mahkemece, davalı-karşı davacı (koca) ağır kusurlu bulunarak kadın yararına maddi tazminata hükmedilmiş, davalı-karşı davacı (koca)nın bu yöne ilişkin temyiz itirazları da reddedilerek hüküm onanmıştır. Oysa, yapılan soruşturma ve toplanan delillerden; davacı-karşı davalı (kadın)"ın, eşine "şerefsiz" diyerek hakaret ettiği, beğendiği bir başkasından söz ederek "seninle keşke evlenmeseydim" şeklinde sözler söylediği, cinsel ilişkiden kaçındığı ; kocanın ise, bağımsız ev temininden kaçındığı, aynı evde birlikte yaşayan ailesinin, eşini aşağılayıcı söz ve davranışlarına göz yumduğu, kayınvalidesinin davacıyı bakire olmamakla suçladığı yapılan soruşturma ve toplanan delilerden anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu olaylara göre, evlilik birliğinin her ikisinin ortak ve aynı oranda kusurlu davranışlarıyla temelinden sarsıldığı görülmektedir. Boşanma sebebiyle maddi tazminata hükmedilebilmesi için ise, tazminat talep eden tarafın, boşanmaya sebep olan olaylarda kusursuz veya diğerine göre az kusurlu olmasının zorunlu olduğu (TMK. m. 174/1), boşanmada eşit kusurlu olan taraf yararına maddi tazminata hükmedilmeyeceği hususu tartışmasızdır. Bu husus nazara alınmadan, kadın yararına maddi tazminata hükmedilmesi doğru olmamıştır. Ne var ki ilk incelemede bu yön gözden kaçtığından, hüküm bu yönden de onanmış olmakla, davalı-karşı davacı (koca)"nın, bu yöne ilişkin karar düzeltme talebi haklı ve yerinde görüldüğünden kabulü ile, Dairemizin onama kararının maddi tazminata münhasır olmak üzere kaldırılmasına, hükmün maddi tazminat yönünden bozulmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple davalı-karşı davacı (koca)"nın karar düzeltme talebinin Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 440/1-4. maddesi gereğince maddi tazminat yönünden KABULÜNE, Dairemizin 27.11.2013 tarihli ve 2013/15471-27726 karar sayılı onama kararının maddi tazminata münhasır olarak KALDIRILMASINA, yerel mahkeme kararının yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple maddi tazminat yönünden BOZULMASINA, hükmün diğer bölümlerine ilişkin karar düzeltme talebinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple REDDİNE, istek halinde karar düzeltme harcının yatırana geri verilmesine, oybirliğiyle karar verildi.08.04.2014(Salı)