Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/2859 Esas 2015/4175 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/2859
Karar No: 2015/4175
Karar Tarihi: 18.06.2015

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/2859 Esas 2015/4175 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık ve mala zarar verme suçundan sanığın mahkum edildiği bir davaya bakmıştır. Dosya incelendiğinde, suçun sanık tarafından işlendiğinin kabul edildiği ve usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmıştır. Ancak, sanığın kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar devam edeceği gözetilmediğinden hüküm bozulmuştur. Bu nedenle, hüküm fıkrasından TCK'nın 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılmış ve yerine 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri olarak da 5271 sayılı CMK’nın 256. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nın 53/1, 53/3 ve 53/1-c maddeleri uygulanmıştır.

17. Ceza Dairesi 2015/2859 E. , 2015/4175 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 256. maddesi gereğince emanete alınan eşyalar hakkında mahkemesinden her zaman bir karar istenmesi mümkün görüldüğünden, bu konuda bir karar verilmemesi bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar süreceğinin gözetilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından ‘‘TCK’nın 53/1. maddesinin uygulanmasına’’ ilişkin bölüm çıkarılarak, yerine ‘‘5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına’’ cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.