MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi

Yukarıda tarihi, konusu ve tarafları gösterilen hükmün; onanmasına dair Dairemizin 23.01.2014 gün ve 18831-1309 sayılı ilamıyla ilgili karar düzeltme isteminde bulunulmakla, evrak okundu, gereği düşünüldü;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 1.10.2011 tarihinde yürürlüğe girmiş ise de, bu Kanuna 6217 sayılı Kanunla ilave edilen geçici 3. maddenin (1.) bendinde, Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihine kadar, 1086 sayılı Kanunun kanun yollarına ilişkin hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı hükme bağlandığından, karar düzeltme talebinin incelenmesi gerekmiştir.
Davacı kocanın boşanma davasının yapılan yargılaması sonucunda, davacı kocanın müşterek haneyi terk edip gitmesi ve eşi ile çocuğunu arayıp sormaması nedeniyle tam kusurlu kabul edilerek kocanın davasının kabulü ile boşanma kararı verilmiş, müşterek çocuğun velayeti annesine bırakılmış, çocuk yararına 150 TL tedbir ve iştirak nafakası, ayrıca kadın yararına 150 TL tedbir ve yoksulluk nafakası ile 10.000 TL maddi ve 10.000 TL manevi tazminata hükmedilmiştir. Hüküm davacı koca tarafından kusur belirlemesi, kadın yararına hükmedilen tazminatlar ve nafakalara yönelik yönelik olarak temyiz edilmiş, Dairemizce yapılan inceleme neticesinde özetle “1 -Birlikte yaşamaktan kaçınan ve eşine fiziksel şiddet uygulayan davacı koca, boşanmaya neden olan olaylarda tam kusurludur, tam kusurlu eşin boşanma davasının kabulü hatalı ise de, bu husus temyizin kapsamı dışında tutulduğundan yanlışlığa işaret edilmekle yetinilmiştir. 2- Kocanın temyiz itirazlarına yönelik yapılan incelemede ise; “hükmün “onanmasına” karar verilmiş, davacı koca aynı gerekçelerle karar düzeltme isteğinde bulunmuştur.
Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden, davacı kocanın eşine yönelik fiziksel şiddet eyleminden sonra tarafların yaklaşık iki yıl birlikte yaşadıkları anlaşılmaktadır. Evlilik birliğinin devamı bu olayların davalı kadın tarafından affedildiği ya da en azından hoşgörü ile karşılandığını gösterir. Affedilen veya hoşgörü ile karşılanan olaylar boşanma davasında taraflara kusur olarak yüklenemez. Mahkemece, davacı kocanın birlikte yaşamaktan kaçındığı tespit edilmiştir. Davacı kocanın belirlenen bu kusuru davalı kadının kişilik haklarına saldırı niteliğinde olmadığı gibi davalı kadının kişilik haklarına saldırı teşkil eden davacı kocadan kaynaklanan başkaca maddi bir hadisenin varlığı da kanıtlanmamış ve Türk Medeni Kanununun 174/2. maddesi koşulları gerçekleşmemiştir. Davalı kadının manevi tazminat isteminin reddi gerekirken, kabulü ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir. Ne var ki bu husus ilk inceleme sırasında gözden kaçırıldığından davacı kocanın karar düzeltme isteğinin kısmen kabulüne-kısmen reddine, Dairemizin 23.01.2014 tarih, 2013/18831 esas ve 2014/1309 karar sayılı onama ilamının manevi tazminata yönelik bölümünün kaldırılmasına hükmün manevi tazminat yönünden bozulmasına, davacı kocanın diğer karar düzeltme taleplerinin ise reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda gösterilen sebeplerle davacının karar düzeltme isteğinin Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 440-442. maddeleri uyarınca kısmen kabulüne, Dairemizin 23.01.2014 tarih, 2013/18831 esas ve 2014/1309 karar sayılı onama ilamının manevi tazminata yönelik bölümünün kaldırılmasına, hükmün davalı kadın yararına hükmedilen manevi tazminat yönünden BOZULMASINA, davacının diğer yönlere ilişkin karar düzeltme isteğinin ise REDDİNE, istek halinde karar düzeltme harcının yatırana geri verilmesine oybirliğiyle karar verildi. 07.04.2014 (Pzt.)