Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7409 Esas 2022/4063 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 4. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 06.07.2020 tarih ve 2020/253 E. - 2020/244 K. sayılı kararın duruşmalı olarak Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, duruşma için belirlenen 24.05.2022 günü hazır bulunan davacı vekili Av. ... ile davalı vekili Av. ... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin aracını 23.07.2010 tarihinde davalının çalıştığı ve fiilen yönettiği oto servisine tamir ettirmek istediğini, davalının aracın hasar ihbarının kasko şirketine yapılması gerektiğini ve bunu kendisinin yapacağını söyleyerek davacıdan ihbar ve müracaat işlemleri için imzalı kağıt aldığını, ancak davalının daha sonra bu belgeyi imza ile üst kısım arasındaki boşluğu doldurmak suretiyle 150.000.-TL bedelli bono haline dönüştürdüğünü, sigortacıya başvuru belgesindeki imzanın müvekkiline ait olmadığını, taraflar arasında hiçbir ticari ilişkinin bulunmadığını, davalının maddi gücü itibariyle bu miktar parayı borç olarak veremeyeceğini, sahte düzenlenen belge üzerindeki yazıların müvekkilince doldurulmadığını, davayı konu bononun piyasada bulunan matbu senetlerden olmadığını, konu ile ilgili suç duyurusunda bulunduklarını ileri sürerek davacının davalıya borçlu olmadığının tespitini, kötüniyet tazminatının tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının iddialarının gerçeği yansıtmadığını, iddialarını yazılı belge ile kanıtlaması gerektiğini, davacının davalıdan aldığı borç para karşılığında senet düzenlediğini, senet üzerinde herhangi bir tahribat olmadığını, davacının tamir işlemleri için dosyaya sunduğu 24.07.2010 tarihli belgenin ise davacı adına yeğeni tarafından imzalanmış ve davalı ile hiçbir ilgisi olmayan bir belge olduğunu savunarak davanın reddini, tazminatın tahsilini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince davanın reddine dair verilen karara karşı davacı vekilinin istinaf başvurusu Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddedilmiş, davacı vekilinin temyiz itirazları üzerine Yargıtay (Kapatılan) 19. Hukuk Dairesi'nce karar davacı yararına bozulmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, davacının hile iddiasını ispatladığı, dava konusu bononun geçersiz olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne, davacının senetten dolayı borçlu olmadığının tespitine, 150.000.-TL'nın % 40'ı oranında 60.000.-TL kötü niyet tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, takdir olunan 3.815,00 TL duruşma vekalet ücretinin davalıdan alınıp davacıya verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 7.684,88 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 25/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.