MAHKEMESİ :Denizli 3. Aile Mahkemesi
TARİHİ :27.11.2012
NUMARASI :Esas No:2012/1005 Karar No:2012/887

DavalıYukarıda tarihi, konusu ve tarafları gösterilen hükmün; onanmasıa dair Dairemizin 11.12.2013 gün ve 11335 - 29303 sayılı ilamıyla ilgili karar düzeltme isteminde bulunulmakla, evrak okundu, gereği düşünüldü;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 1.10.2011 tarihinde yürürlüğe girmiş ise de, bu Kanuna 6217 sayılı Kanunla ilave edilen geçici 3. maddenin (1.) bendinde, Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihine kadar, 1086 sayılı Kanunun kanun yollarına ilişkin hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı hükme bağlandığından, karar düzeltme talebinin incelenmesi gerekmiştir.
Temyiz ilamında yer alan açıklamalara göre Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 440. maddesinde sayılan sebeplerden hiçbirisine uygun olmayan karar düzeltme isteğinin REDDİNE, aynı Kanunun 442/3. maddesi gereğince; bu maddede gösterilen para cezasının miktarı 5252 sayılı Kanunun 4. maddesiyle artırıldığından ve aynı yasanın 7. maddesiyle; ceza, idari para cezasına dönüştürüldüğünden, 5326 sayılı Kabahatler Kanununun 17. maddesinin 7. fıkrasıyla da idari para cezaları her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, önceki yıl uygulanan miktarın, o yıl için belirlenmiş olan yeniden değerleme oranında artırılarak uygulanacağı öngörülmüş olmakla, bu suretle hesaplanan 227.00 TL. idari para cezasının ve Harçlar Kanunu uyarınca alınması gerekli 52.40 TL. ilam harcının karar düzeltme talep edene yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna, oyçokluğuyla karar verildi.07.04.2014 (Pzt.)
KARŞI OY YAZISI
Mahkemece 26.04.2014 doğumlu küçük Kazim"in velayetinin annenin çalışması nedeniyle evde yalnız kaldığı, davalının çalıştığı iş yerinin de küçük çocuğun bedeni ve fikri gelişimi açısından uygun olmadığı gerekçesiyle baba tarafından açılan velayetin değiştirilmesi davası kabul edilmiş, davalının temyizi üzerine hüküm Dairemizce onanmıştır. Davalının karar düzeltme isteği üzerine yeniden yapılan incelemede, davalının çalıştığı iş yerinin çocuğun gelişimi yönünden taşıdığı sakıncalar ileri sürülüp ispatlanmadığı gibi, annenin velayet görevini yerine getiremediği de kanıtlanmamıştır. Kaldı ki davacı, velayet kendisine verildiği takdirde küçüğe kendisinin değil kızkardeşinin bakacağını da açıkça beyan etmiştir. Uzman raporunda da çocuğun anne yanında kalmasının doğuracağı bir sakınca da belirtilmemiştir. Bu hususlar ilk inceleme sırasında gözden kaçtığından, davalının karar düzeltme talebinin kabulüne karar verilmesi gerektiği görüşünde olduğumuzdan çoğunluğun ret kararına katılmıyoruz.