Hakaret suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 125/3-a, 125/4. maddeleri uyarınca 1 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının aynı Kanun"un 51/1. maddesi gereğince ertelenmesine, aynı Kanun"un 53/l-a.b.d.e bentlerindeki hakları kullanmaktan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, (c) bendindeki velayet, vesayet, kayyımlık hizmetine yönelik hakları kullanmaktan şartla tahliye tarihine kadar yoksun bırakılmasına dair, ... Sulh Ceza Mahkemesinin 14/11/2012 tarihli ve 2011/351 esas, 2012/1114 sayılı kararının, Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 08.05.2013 gün ve 140259 sayılı istem yazısıyla dava dosyası Dairemize gönderilmekle incelendi:
İstem yazısında “5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 53/3. maddesinde yer alan "Mahkûm olduğu hapis cezası ertelenen veya koşullu salıverilen hükümlünün kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yukarıdaki fıkralar hükümleri uygulanmaz. Mahkûm olduğu hapis cezası ertelenen hükümlü hakkında birinci fıkranın (e) bendinde söz konusu edilen hak yoksunluğunun uygulanmamasına karar verilebilir." şeklindeki düzenleme karşısında, 1 yıl 2 ay hapis cezası ertelenen sanık hakkında kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından hak yoksunluğunun uygulanamayacağının gözetilmemesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
I-Olay:
Hakaret suçundan sanık ... hakkında yapılan yargılama sonucunda, ... Sulh Ceza Mahkemesinin 14/11/2012 tarihli kararı ile 1 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının TCK’nın 51. maddesine göre ertelenmesine ve TCK’nın 53. maddesinde yer alan hak yoksunluklarının uygulanmasına karar verildiği, yoklukta verilen kararın temyiz edilmeksizin kesinleşmesi üzerine, infaz aşamasında kanun yararına bozma yoluna başvurulduğu anlaşılmıştır.
II- Kanun Yararına Bozma İstemine İlişkin Uyuşmazlığın Kapsamı:
Sanık hakkında hükmolunan 1 yıl 2 ay hapis cezasının ertelenmesine karşın, TCK’nın 53/3. maddesine aykırı olarak, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerinden yoksun bırakılmasına dair hukuka aykırılığa ilişkindir.
III- Hukuksal Değerlendirme:
5237 sayılı TCK"nın 53/3. maddesinde "Mahkum olduğu hapis cezası ertelenen veya koşullu salıverilen hükümlünün kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yukarıdaki fıkralar hükümleri uygulanmaz" hükmü yer almaktadır.
İnceleme konusu somut olayda; Kamu görevlisine görevinden dolayı hakaret suçundan yargılanan sanığın, 5237 sayılı TCK"nın 125/3a-4. maddesi gereğince 1 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının TCK"nın 51. maddesi gereğince ertelenmesine ve aynı Kanun’un 53/1-c bendindeki kendi altsoyu üzerindeki haklardan koşullu salıverilme tarihine kadar, diğer bentlerdeki haklardan ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verildiği anlaşılmıştır.
Bu itibarla, mahkemece bir yıldan fazla süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, TCK"nın 53/1-c maddesindeki hak yoksunluğunun kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından uygulanmasına karar verilmesinin, TCK"nın 53/3. maddesi hükmüne aykırı olduğu anlaşılmaktadır.
IV- Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının düzenlediği tebliğnamedeki düşünce, yapılan açıklamalara göre yerinde görüldüğünden,
1- Hakaret suçundan sanık ... hakkında, ... Sulh Ceza Mahkemesinin 14/11/2012 tarihli ve 2011/351 esas, 2012/1114 sayılı kararın, 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
2- Hüküm fıkrasındaki hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak, yerine; "kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri hariç olmak üzere, TCK"nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendindeki haklardan koşullu salıverme tarihine kadar, diğer bentlerindeki haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" cümlesinin eklenmesi suretiyle kararın düzeltilmesine, hükmün diğer kısımlarının olduğu gibi bırakılmasına, 17.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.