Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/1826 Esas 2022/4098 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Çivril Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 17.12.2020 tarih ve 2020/451 E. - 2020/497 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı, taraflar arasında traktör satışına ilişkin anlaşma olduğunu, bu anlaşma çerçevesinde davalıya teminat senedi verildiğini, traktör satış bedelinin ödenmesine rağmen davalının senette tahrifat yaparak takibe koyduğunu belirterek davacının takip nedeniyle borçlu olmadığının tespitine, % 40 tazminata karar verilmesini talep ve dava etmiş, yargılama aşamasında ödenen 41.000.- TL yönünden davayı istirdat davasına dönüştürmüştür.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davalı hakkında yapılan ceza yargılamasının sonucunda verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının, TBK’nın 74. maddesi uyarınca hukuk hakimini bağlayıcı nitelikte kesin bir karar olmadığı, ayrıca 02.11.2010 tarihli “belge” başlıklı yazılı belgede imzanın davalıya ait olduğunun sabit olduğu ve davalının söz konusu belgenin kendi rızası hilafına düzenlendiğini yazılı delillerle ispatlayamadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, Çivril İcra Müdürlüğü'nün 2010/1900 esas sayılı takip dosyası ile yapılan takip dolayısıyla davacının borçlu olmadığının tespitine, asıl alacağın %40'ı oranında inkar tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine, ihale sonucu davalı tarafından icra dosyasındaki alacağa mahsuben alınan 41.000,00 TL'nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, takip dayanağı bono nedeniyle borçlu olunmadığının tespiti istemine ilişkindir.
TBK'nın 74. maddesi uyarınca ceza mahkemesinin maddi vakıanın tespitine ilişkin kararlarının hukuk hakimini bağlayacağı açıkça belirtilmiştir. Somut olayda, davacının 02.11.2010 tarihli "belge" başlıklı yazıya dayandığı, ancak bu tutanağın sahte olduğunun anlaşıldığı ve davacının bu nedenle özel belgede sahtecilik suçundan cezalandırılmasına karar verildiği ve bu kararın Yargıtay 21. Ceza Dairesi'nin 2015/6864 esas ve 2016/2820 karar sayılı kararıyla onanarak kesinleştiği, dolandırıcılık suçundan açılan davanın ise bozulduğu ve yerel mahkemece bozmaya uyularak, davacının dolandırıcılık suçundan beraatine karar verildiği anlaşılmakla davacı, bu belgeye dayanarak bononun bedelsiz olduğunu ve bu bonodan dolayı borçlu olmadığını ileri süremez. Bu nedenlerle davanın reddine karar verilmesi gerekirken kabulü doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 26/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.