Esas No: 2021/13204
Karar No: 2022/19917
Karar Tarihi: 30.11.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/13204 Esas 2022/19917 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Ağır Ceza Mahkemesi bir dolandırıcılık suçuna ilişkin karar verdi. Birinci sanığın temyizi reddedildi. Ancak, diğer üç sanığın temyizleri incelendiğinde, tekerrür hükümlerinin uygulanabilmesi için, esas alınan mahkumiyet hükmünün suç tarihinden sonra kesinleşmesi gerektiği belirtildi. Sanıkların adli sicil kayıtlarına göre esas alınan ilamların suç tarihinden sonra kesinleşmediği gözetilmediğinden, mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulanamadı. Bu nedenle, kararın bu hususunun bozulmasına karar verilerek, hükümlerin düzeltilerek onanmasına karar verildi. İlgili kanun maddeleri 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. ve 58. maddeleri ile 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321 ve 322. maddeleridir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık
...
...
1)Sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyizinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
2)Sanıklar ..., ... ve ... hakkında verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanıkların temyizlerinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanıkların diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
5237 sayılı TCK'nin 58. maddesinde düzenlenen tekerrür hükümlerinin uygulanabilmesi için, tekerrüre esas alınan mahkumiyet hükmünün kesinleşmesinden sonra yeni suçun işlenmiş olması gerektiği; sanıklar ..., ... ve ...’in adli sicil kayıtlarına göre tekerrüre esas alınan ilamların suç tarihinden sonra kesinleştiği gözetilmeyerek sanıklar hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanıkların temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkralarından TCK'nin 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin tamamen çıkartılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
