Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama, Suç üstlenme
Hüküm :1-Sanık ... hakkında TCK"nın 89/4, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet,
2-Sanık ... hakkında TCK’nın 270/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet.


Taksirle yaralama suçundan sanık ... ile suç üstlenme suçundan sanık ...’ın mahkûmiyetlerine ilişkin hükümler, sanık ... müdafii ve sanık ... tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I-Sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin, sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
II-Sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesine gelince;
Sanık ...nin saat 18:00 sıralarında idaresindeki minibüs ile çift yönlü yolda seyretmekte iken, şerit ihlali yaparak karşı yönden seyreden ... idaresindeki araçla çarpışıp, yol dışı kalması sonucu minibüsünde bulunan ve şikayetçi olan katılan ...’ın kemik kırığı oluşacak, katılan ... ile ...’nın aracında bulunan katılan ...’nın ve şikayetçi olmayan 12 minibüs yolcusunun basit tıbbi müdahale ile giderilebilir derecede yaralanmalarına neden olduğu olayda, sanığın tam kusurlu olduğunun tespit ve kabul edilmesi karşısında; iki sınır arasında temel ceza belirlenirken adalet, hakkaniyet ve nasafet kurallarına uygun makul bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, asgari hadden ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın hakkında beraat veya hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesi gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (f) bendinde yer alan "kastın ağırlığı" ve (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-Katılan ... vekillerinin 21.01.2013 tarihli dilekçeleri ile şikayetten vazgeçtikleri görülmekle, katılan sıfatı kalmadığından ... lehine katılan sıfatı ile vekalet ücretine hükmolunamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün (2-1.) bendindeki, “sanığın kastının derecesi ile güttüğü amaç ve saik” ibareleri ile hükmün ...’ya vekalet ücreti verilmesine ilişkin bendinin hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.