Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :TCK"nın 89/1, 89/3-b, 62, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet.

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın saat 16:00 sıralarında idaresindeki açık kasa kamyonet ile kendi beyanına göre; 80 km hızla otoyolda seyretmekte iken, otoyol .... katılım kolundaki çelik bariyerli kama başına çarpması sonucu aracında bulunan katılanın yaşamsal tehlike geçirip, hayat fonksiyonlarını ağır şekilde etkileyen kemik kırığı oluşacak ve (sağ bacağın diz altı bölgeden amputasyonu sebebiyle) duyu veya organlarından birinin işlevinin yitirilmesi derecesinde yaralanmasına neden olduğu olayın yargılaması sırasında verdiği ifadede, daha evvel bildirmediği halde, çalıştığı şirkete ait kamyonetin önceden arızalı olduğunu, durumu yetkililere söylemesine rağmen aracı kullanması yönünde telkinde bulunduklarını savunarak sorumluluktan kurtulmaya çalışmasının, bu yönde herhangi bir delil olmaması da nazara alınarak, bilinçli taksirin koşullarının oluştuğuna (yada teknik arıza nedeniyle kusursuzluğa) dair bir delil olarak kabul edilmesinin mümkün bulunmaması, nedeniyle tebliğnamedeki (1) nolu görüşe, katılanın yaralanmasının derecesi karşısında yeniden rapor alınmasının gerekmemesi nedeniyle tebliğnamedeki (3) nolu görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre katılan vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında tayin edilen temel cezanın TCK’nın 89/3-b maddesi gereğince 1 katı oranında arttırılması gerekmesine ve uygulamanın da bu yönde olmasına karşın hükmün (2.) bendinde yarı oranda arttırıldığından bahsedilerek hükümde çelişki yaratılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının (2.) bendindeki “yarı oranında” ibaresinin “1 kat” ibaresi ile değiştirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.