Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/389 Esas 2022/4195 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Denizli Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 26.06.2019 tarih ve 2015/1564 E. - 2019/715 K. sayılı kararın davacılar vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi'nce verilen 27.10.2020 tarih ve 2019/2010 E. - 2020/1335 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, davalı banka tarafından davacılardan Belova Gıda Tarım Orman Ürünleri San Tic A.Ş.’ye 06.08.2008 tarihinde genel kredi sözleşmesi esası uyarınca 1.000.000,00 TL kredi kullandırıldığını, sözleşmeyi o tarihte şirket yetkilisi olan Belova A.Ş. adına imza yetkilisi ...'ün imzaladığını, diğer davalıların ise kefil olduklarını, kefillere genel kredi sözleşmesi ekinde imzalattırılan belgeler arasında işbu kredi ilişkisi teminatı olmak üzere takibe konan bonoların boş olarak imzalatıldığını, takibe konu bonoların kıymetli evrak niteliğinde olmadığını, 06.03.2008 tarihli genel kredi sözleşmesi ve işbu krediye teminat maksadıyla verilen bonoya konu kredi borcunun 2011 yılı Temmuz ayında kapatıldığını, takibe dayanak bonoların asıl alacak rakamlarına denk gelecek şekilde sonradan doldurularak icraya konulduğunu ileri sürerek, Denizli 7. İcra Müdürlüğü'nün 2014/6771 ve 2014/6772 E. sayılı takip dosyalarından ve takibe konu senetlerden dolayı borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu bonoların kredinin geri ödenmesi için temlik cirosuyla müvekkili bankaya tevdii edildiğini, davacı Belova Gıda ... A.Ş.’nin yasal süreler içinde borcunu ödemeyerek temerrüde düştüğünü, bankanın genel kredi sözleşmelerine dayanarak takip yapabileceği gibi, kredinin geri ödenmesi için temlik cirosuyla bankaya tevdii edilen dava konusu senetlere dayalı takip yapabileceğini veya tahsilde tekerrür olmamak kaydı ile her iki belgeye dayalı iki ayrı takip yapabilme hakkına sahip olduğunu, davaya konu senetlerde, senetlerin teminat senedi olduğuna dair herhangi bir ibare olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; bankacı bilirkişi tarafından düzenlenen rapor ve ek raporlarda belirtildiği üzere, davalı banka ile Belova Gıda Tarım ... A.Ş. arasında 06/08/2008 tarihinde 1.000.000,00 TL limitli genel kredi sözleşmesi imzalanmış olup, sözleşmeyi davacılar Belova Tarım ve Gıda Ürünleri ... Ltd.Şti., ..., ... ve ...'ün müşterek borçlu müteselsil kefil sıfatıyla imzalamış oldukları, herbirinin kefalet limitlerinin 1.000.000,00 TL olduğu, davalı banka tarafından 11/09/2008 tarihinde bankanın Karabağlar İzmir Şubesinden Belova ... AŞ. hesabına 1.000.000,00 TL havale edilerek kredi kullandırıldığı, takip konusu edilen bonoların genel kredi sözleşmesinin akdedildiği tarihlerde kullandırılan kredilerin geri ödemeleri için bankaya temlik cirosu ile tevdi edildiği, davacıların, dava tarihi itibariyle davalı bankaya 307.210.78 TL toplam borçlarının bulunduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, karara karşı, davacılar vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesinde; takip konusu bonoların üzerinde rehin cirosu veya teminat senedi olduğuna dair bir ibarenin bulunmadığı, bonoların sonradan davalı tarafından anlaşmaya aykırı olarak doldurulduğunun senetle ispat edilemediğini, bilirkişi raporunun incelenmesinden; davacıların, Denizli 7. İcra Müdürlüğü'nün 2014/6771 E. sayılı dosyasında takip konusu edilen kredilerden dolayı davalı bankaya 106.280,86 TL asıl alacak, 3.911,62 TL işlemiş faiz, 195,58 TL BSMV, 360,00 TL komisyon, 300,00 TL ihtiyati haciz vekalet ücreti, 70,50 TL ihtiyati haciz gideri olmak üzere toplam 111.118,56 TL borçlu oldukları, Denizli 7. İcra Müdürlüğü'nün 2014/6772 E. sayılı dosyasında takip konusu edilen kredilerden dolayı davalı bankaya 181.914,26 TL asıl alacak, 13.815,55 TL işlemiş faiz, 690,77 TL BSMV, 630,00 TL komisyon, 300,00 TL ihtiyati haciz vekalet ücreti, 70,50 TL ihtiyati haciz gideri olmak üzere toplam 197.421,08 TL borçlu oldukları, davacıların her iki icra takip dosyasından toplam 308.539,64 TL borçlu oldukları anlaşıldığı, davacıların kefili olduğu genel kredi sözleşmesinin tanzim tarihi 11/09/2008 tarihi olup, sözleşmenin düzenlenme tarihi itibariyle kefaletin geçerliliği için eş rızası gerekmediğinden davacılar vekilinin istinaf istemlerinin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacılar vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, 30/05/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.