Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/12 Esas 2022/4249 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 5. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Bursa 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 29.03.2018 tarih ve 2017/1526 E. - 2018/399 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi'nce verilen 23.10.2020 tarih ve 2018/2012 E. - 2020/1024 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacı ile davalı arasında gayrimenkul satış sözleşmesi imzalandığını, davacının sözleşmede belirtilen ücreti süresi içerisinde ödediğini, sözleşmede taşınmazların teslim tarihi olarak 31.05.2016 tarihinin belirlendiğini, davacının ihtarname göndererek taşınmazın teslim edilmesi ve cezai şart olarak belirlenen emsal kiranın ödenmesinin talep edildiğini, dava tarihine kadar taşınmazın teslim edilmediğini ve cezai şartın da ödenmediğini ileri sürerek, fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak 10.000.- TL cezai şartın sözleşmede belirtilen teslim tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, ibraz edilen sözleşmenin resmi şekilde yapılmadığı ve cezai şartın sözleşmede belirlenmediğini, bu nedenlerle geçerli olmadığını, davacının taşınmazı teslim almaktan kaçındığını belirterek, davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, iddia, savunmave tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında düzenlenen gayrimenkul satış vaadi sözleşmesi resmi şekilde yapılması gerekirken adi yazılı şekilde yapıldığı, sözleşmenin geçerli olmadığı, resmi şekilde yapılan satış senedinde ise gecikmeden kaynaklı bir cezai şart hükmü belirlenmediği, tapuda satış ve devrin yapıldığı tarihte yapı kullanım izin belgesinin bulunmadığı bilinerek devir işlemi yapıldığı, davacının geçersiz sözleşmeye dayalı cezai şart niteliğinde kira kaybı talep edemeyeceği ayrıca davacının bir ihtirazi kaydı bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bursa Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasındaki gayrimenkul satış vaadi sözleşmesinin adi yazılı şekilde yapıldığı, resmi olarak düzenlenmediği, satış vaadi sözleşmesinin geçersiz olduğu, bu nedenle fer'i nitelikteki cezai şartın da istenemeyeceği gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 31/05/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.