Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/162 Esas 2022/4254 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 12.12.2017 tarih ve 2016/196 E- 2017/420 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 25.09.2020 tarih ve 2019/408 E- 2020/772 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin KENTON, CAMSİL, AİRNET, ARI gibi her biri sektöründe maruf markaların sahibi olduğunu, ayrıca CAMSİL, ERNET gibi tanınmış markaları ile de faaliyet gösterdiğini, müvekkilinin uzun süredir özellikle aralarında musluk içine yerleştirilen koku gidericiler de olmak üzere mekan ve ortamlar için koku giderici olarak kullanılan EKOVER markası altında ürün ürettiğini, bu anlamda 03, 16, ve 21. sınıflarda yer alan mallar için tescilli 99/000185 sayılı EKOVER markasının da sahibi olduğunu, 03, 05, 16, ve 21. sınıflardaki mallar için 2015/83093 kodlu "EKOVER" ibareli marka başvurusunda bulunduğunu, Markalar Dairesi Başkanlığı tarafından, 556 sayılı KHK'nın 7/1-b maddesi uyarınca 05. sınıf yönünden 2010/63162 sayılı "ECOVER+ŞEKİL" ibareli markaya istinaden müvekkilinin başvurusunun reddedildiğini, redde mesnet markanın özellikle stilize edilmiş ve farklı bir logo içerisinde verilmiş ECOVER ibaresinden oluştuğunu, müvekkili markasının ise düz yazı karakterleriyle yazıldığını, redde mesnet marka ile müvekkili markasının aynı olmadığını, müvekkilinin 03, 16, ve 21. sınıftaki mallar için 99/000185 sayılı "EKOVER" markasının sahibi olduğunu, müvekkilinin bu markayı anılan markasının kapsamında doğrudan yer almayan ve fakat işbu dava ile ihtilaf konusu edilen 05. sınıfta oldukça uzun süredir kullandığını, müvekkilinin bu markasında yer alan 03. sınıftaki malların yine 05. sınıftaki pek çok mal grubuyla ilişkili mallar olduğunu, müvekkilin anılan marka ve kullanımlar ile markasını ayırt edici hale getirdiğini, tek harf değişikliği sebebi ile dahi ilan ve tesciline izin verilen yüzlerce marka olduğunu ileri sürerek, YİDK'in 2016-M-3256 sayılı kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, 2015/83093 sayılı “EKOVER” ibareli davacı başvurusu ile redde mesnet marka arasında ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunduğu, 556 sayılı KHK'nın 7/1-b maddesi koşullarının davacının marka başvurusunun emtia listesinden çıkarılan tüm mallar yönünden oluştuğu, davacının önceki markalarından kaynaklı kazanılmış hakkının bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebepleri dikkate alındığında mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, 556 sayılı KHK'nın 7/1-b maddesi hükmünün uygulanabilmesi için markalar arasındaki benzerliğin iltibasa yol açacağının ayrıca inceleme yapılmasını gereksiz kılacak derecede güçlü ve açık olması gerektiği, dava konusu "EKOVER" ibareli başvuru ile redde mesnet "ECOVER+şekil" ibareli marka arasında bu anlamda bir benzerliğin bulunduğu, redde mesnet markanın asli unsuru ile dava konusu başvuru arasındaki tek farkın, "C" harfi yerine "K" harfinin konulmasından kaynaklandığı ve İngilizce olan redde mesnet markadaki "C" harfinin, "K" olarak telaffuz edildiği, bu nedenle yeterli ayırt ediciliğin sağlanmadığı, öte yandan başvuru kapsamından çıkarılan 5. sınıftaki malların, davacının önceki tarihli markaları kapsamlarında yer almaması karşısında, dava konusu başvuru üzerinde davacının müktesep hakkının da bulunmadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 31/05/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.