Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/5791 Esas 2020/307 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/5791
Karar No: 2020/307

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/5791 Esas 2020/307 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi, bir boşanma davasında verilen kararın temyiz edilmesi sonucunda, davacı kadının yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın az olduğunu belirterek kararı bozdu. Kararda, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü ve kişilik haklarına yapılan saldırı gibi faktörlerin dikkate alınması gerektiği vurgulandı.
Kararda belirtilen kanun maddeleri şöyle:
- Türk Medeni Kanunu madde 174/1: Maddi tazminatın takdiri
- Türk Medeni Kanunu madde 174/2: Manevi tazminatın takdiri
- Türk Medeni Kanunu madde 4: Hakkaniyet ilkesi
- Türk Borçlar Kanunu madde 50 ve 51: Sözleşmenin bozulmasına neden olan tarafın sorumluluğu ve tazminatın takdiri

2. Hukuk Dairesi 2019/5791 E. , 2020/307 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm taraflarca temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı erkeğin tüm, davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50 ve 51. maddesi hükümleri dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 218.50 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 16.01.2020 (Prş.)