Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2015/997 Esas 2015/20604 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, 01/07/2005-01/06/2008 tarihleri arasında davalı ..."e ait işyerinde çalıştığını beyanla Kuruma bildirilmeyen çalışmasının sigortalı hizmet olarak tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı ve davalılardan Kurum vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Dava, davacının gerçek ücretle 01.07.2005-01.06.2008 tarihleri arasında davalı işyerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, kısa kararda "Davanın kabulüne, davacının 01/07/2005-02/07/2007 tarihleri arasında davalılardan ... ve 02/07/2007-01/06/2008 tarihleri arasında davalılardan ..." e ait işyerinde geçen ve kuruma bildirilmeyen çalışması oludğunun kabul ve tespitine " karar verilmiş ise de gerekçeli kararda "Davanın kısmen kabulüyle Davacı .... sigorta sicil numaralı ..."ın 01/07/2005-02/07/2007 tarihleri arasında ayda 30 gün esası ile ve asgari ücretle davalı ..."e ait işyerinde 02/07/2007-01/06/2008 tarihleri arasında ayda 30 gün esası ile ve asgari ücretle davalı ..."e ait işyerinde Geçen ve kuruma bildirilmeyen sigortalı hizmeti bulunduğunun kabul ve tespitine ” karar verilmiştir.
Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar; esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysaki, 01.10.2014 günlü oturumda tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli kararın çelişkili olduğu zaptın ve kararın incelenmesinden açıkça anlaşılmaktadır. Kısa kararda davanın tümden kabulüne karar verilmişken , gerekçeli kararda kısmen kabulüne karar verilmiştir. Bu durumda, konuyla ilgili 10/04/1992 tarihli ve 1991/7 Esas, 1992/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı ve 6100 sayılı HMK"nın 298/2 maddesi uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı biçimde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle taraflar yönünden BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 19.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.