Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, kayden maliki olduğu 295 ada 18 parsel sayılı taşınmazına davalı tarafından haksız olarak elatıldığını ileri sürerek elatmanın önlenmesi isteğinde bulunmuştur.
Davalı, taşınmazda kiracı olarak oturduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davalının taşınmazda kiracı sıfatıyla oturduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi  raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
                                              -KARAR-
Dava çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi isteğine ilişkindir.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden toplanan delillerden, çekişme konusu 18 parsel sayılı taşınmazın kayden davacıya ait olduğu, davalının taşınmazda kayıttan ve mülkiyetten kaynaklanan bir hakkının bulunmadığı ancak taşınmazı kullandığı anlaşılmaktadır.
Mahkemece, daha önce taraflar arasında görülüp kesinleşen Midyat Sulh Hukuk Mahkemesinin 28.2.2006 gün 2006/12 Esas, 73 Karar sayılı davasında tarafların anlaşmaları sonucu feragat nedeniyle red edilen dava esas alınarak, davalının kiracı olduğu kabul edilmek suretiyle davanın reddine karar verildiği görülmektedir.
Gerçekten de, davacının Midyat Sulh Hukuk Mahkemesinin 28.2.2006 gün 2006/12 Esas, 73 Karar sayılı elatmanın önlenmesi ve ecrimisil davasında ilk celsede davasından koşulsuz olarak feragat ettiği aralarında bir sulh sözleşmesi yapılmadığı sabittir.
O halde, anılan davadan feragat edilmiş olması davalının taşınmazı kullanmasına davacının muvafakat ettiği anlamında kabul edilmelidir.Böylesine  bir olgunun taraflar arasında kira ilişkisi kurulduğu şeklinde yorumlanmasına olanak yoktur.Eldeki davanın açılması ile de  muvafakatın geri alındığı açıktır.
Hal böyle olunca, TMK’nun 683 .md.’den kaynaklanan mülkiyet hakkına değer verilmek suretiyle davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken daha önceki dosyadaki feragatin yanlış algılanması ve yorumlanması sonucu davanın reddine karar verilmiş olması doğru değildir.Davacının temyiz itirazları yerindedir.Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerle HUMK’nun 428.md.gereğince BOZULMASINA,alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,  10.4.2008 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.