Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2- Davacı, iş sözleşmesinin haklı neden olmadan İzmir’de işlerin bittiği söylenerek feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, genel tatil, hafta tatili ve yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının iş aktinin 4857 sayılı Kanunun 17/2-d maddesine göre feshedildiğini, tazminatlarının fesih sırasında ödendiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesini fesihte haksız olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık, zamanaşımının gerçekleşip gerçekleşmediği, fazla çalışma ve hafta tatili ücretlerinin hesaplama yönteminin doğru olup olmadığı noktalarında toplanmaktadır.
4857 sayılı Kanundan daha önce yürürlükte bulunan 1475 sayılı Yasada ücret alacaklarıyla ilgili olarak özel bir zamanaşımı süresi öngörülmediği halde, 4857 sayılı İş Kanunun 32/8 maddesinde, işçi ücretinin beş yıllık özel bir zamanaşımı süresine tabi olduğu açıkça belirtilmiştir. Ancak bu Kanundan önce tazminat niteliğinde olmayan, ücret niteliği ağır basan işçilik alacakları, Borçlar Kanununun 126/1 maddesi (6098 Sayılı TBK 147) uyarınca beş yıllık zamanaşımına tabidir.
Dava konusunun ıslah yoluyla arttırılması durumunda, 1086 sayılı HUMK hükümlerinin uygulandığı dönemde, ıslah dilekçesinin tebliğini izleyen ilk oturuma kadar ya da ilk oturumda yapılan zamanaşımı defi de ıslaha konu alacaklar yönünden hüküm ifade eder. Ancak Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun yürürlüğe girdiği 01.10.2011 tarihinden sonraki uygulamada, 317/2 ve 319. maddeler uyarınca ıslah dilekçesinin davalı tarafa tebliği üzerine iki haftalık süre içinde ıslaha konu kısımlar için zamanaşımı definde bulunulabileceği kabul edilmelidir.
Somut olayda, davacı yasal süresi içinde ıslaha karşı zamanaşımı definde bulunduğu halde mahkemece bu savunma değerlendirilmeden fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram-genel tatil alacakları hakkında yazılı şekilde karar verilmesi isabetsizdir.
3- 4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41 inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63 üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz.
Davacı davalı işyerinde fazla çalışma yaparak çalıştığını iddia etmiş, davalı ise fazla mesai yapılmadığını savunmuştur. Dosya içindeki bilgi, belge ve tanık ifadelerinden davacının yılın üç ayında haftada 5 gün 08.00-18.00 , cumartesi günü 08.00-13.00 saatleri arası; yılın diğer aylarında hafta içi 07.00-20.00 , cumartesi 07.00-12.00 saatleri arası çalıştığı anlaşılmaktadır. Mahkemece davacının bu çalışma sistemi ile haftalık 45 saat olan çalışma süresini doldurup doldurmadığı, doldurduysa fazla çalışma yapıp yapmadığının tespiti gerekirken; hafta içi yaptığı kabul edilen fazla çalışma saatlerine cumartesi çalışma süresinin eklenerek toplam fazla mesainin hesaplandığı hatalı değerlendirmeye dayalı bilirkişi raporu doğrultusunda hüküm kurulması hatalıdır.
4- 4857 sayılı İş Kanununun 46 ncı maddesinin ikinci fıkrası gereğince, çalışılmayan hafta tatili günü için bir iş karşılığı olmaksızın işçinin ücreti tam olarak ödenir. Hafta tatilinde çalışan işçinin ücretinin nasıl hesaplanacağı yasalarda düzenlenmemiş ise de, Dairemizce hafta tatilinde yapılan çalışmanın fazla çalışma sayılacağı, buna göre ücretin yüzde elli zamlı ödenmesi gerektiği görüşü benimsenmiştir. Buna göre hafta tatilinde çalışılmışsa, çalışma karşılığı olmaksızın ödenmesi gereken bir yevmiye yanında, çalışmanın karşılığı da bir buçuk yevmiye olarak ödenmelidir. Şu hale göre çalışılan hafta tatilinin ücreti ikibuçuk yevmiye olmalıdır.
Davacı davalı işyerinde hafta tatili günleri de çalıştığını ileri sürmüş, davacı tanığı ... her pazar çalıştıklarını, diğer tanık ... ise iki ayda bir kez Pazar çalışması yapmadıklarını ifade etmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının her hafta 2 pazar tatil yapmayarak 07.00-16.00 saatleri arası fiilen 7 saat çalıştığı, bunun karşılığının kendisine %50 zamlı ödenmesi gerektiği kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Ancak sözkonusu alacağı hesaplama yöntemi yukarıdaki açıklamalar uyarınca doğru değildir. Mahkemece yapılacak iş, öncelikle davacının hafta tatili çalışmasının olup olmadığını kesin olarak tespit etmek, daha sonra varsa hafta tatili ücretini yasada düzenlendiği şekilde hesaplamak olmalıdır.
İşçilik alacaklarının belirlenmesi sırasında Dairemizce onanan ... İş Mahkemesinin 2012/747E., 2013/678 K. ve .... İş Mahkemesinin 2011/188E., 2013/221 K. sayılı emsal dosyaları da dikkate alınarak hesaplama yapılmalıdır.
O halde davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 10/03/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.