Taksirle yaralama - hayvanı tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/9352 Esas 2015/3051 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama, hayvanı tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakma
Hüküm : 1-Taksirle yaralama suçu hakkında; beraat
2- Hayvanı tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakma suçu hakkında; TCK"nın 177, 62, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine, hayvanı tehlike oluşturacak şekilde serbest bırakma suçundan mahkumiyetine ilişkin hükümler, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kamyon şoförü olarak çalışan katılanın olay günü, çalıştığı firmaya ait reklam panolarını almak için sanığın işyerinin önüne kamyonunu park edip, araçtan indiği sırada, işyerinin önünde bağsız olarak serbest bırakılan sanığa ait .... cinsi köpeğin, katılana saldırıp, sol elini ısırarak basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaraladığı, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 177. maddesinde tanımlanan suçun tehlike suçu, TCK"nın 89. maddesindeki suçun zarar suçu olduğu ve somut olayda her iki suçunda oluştuğu, zarar suçu olan taksirle yaralama suçundan sanığın cezalandırılmasına karar verildiği hallerde, tehlike suçu olan hayvanın tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakılması suçundan hüküm verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği ancak, zarar suçundan cezalandırılabilme imkanının ortadan kalktığı durumlarda, hayvanı tehlike yaratacak şekilde serbest bırakma suçundan sanığın cezalandırılmasına karar verilmesi gerekmektedir.
Dosya kapsamına göre taksirle yaralama suçunun oluştuğu ve katılanın bu suçtan şikayetçi olduğu gözetilip sanığın taksirle yaralama suçundan mahkumiyetine karar verilmesi gerekirken beraatine ve hayvanın tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakılması suçundan ise karar verilmesine yer olmadığı yerine mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 19.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.