Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2016/6967 Esas 2019/3264 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/6967
Karar No: 2019/3264
Karar Tarihi: 22.05.2019

Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2016/6967 Esas 2019/3264 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, yağma suçundan mahkum edilmiştir. Temyiz incelemesinde, aracın mülkiyetinin öncelikle trafik kayıtlarından araştırılması gerektiği vurgulanmıştır. Sanığın savunmasında yer alan araç kullanımıyla ilgili çelişkiler de dikkate alınarak, temyiz itirazları kabul edilmiş ve hüküm bozulmuştur. Ancak, zorunlu savunman ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilmesi, Anayasa ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'ne aykırı olduğu gerekçesiyle hüküm düzeltilerek, diğer yönleri uygun görülen hüküm onanmıştır.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 290. maddesi (sadece malın sahiplerine tanınan ceza indirimi), 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasa'nın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usûl ve Esaslarına İlişkin Yönetmelik'in 8. maddesi gösterilmiştir.

6. Ceza Dairesi 2016/6967 E. , 2019/3264 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Sanık ...’ün, yakınan ...’e karşı işlediği yağma suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;

Sanığın aşamalardaki ifadelerinde "41 TK 870 plakalı kamyonetin ablası adına trafikte kayıtlı olduğunu, otonun kendisi tarafından kullanıldığını" söylediği; soruşturma evrakı arasında bulunan 04/07/2013 tarihli "Araç Trafikten Men Tutanağı"nda araç sahibinin adı soyadı ve kimlik bilgilerinin yazılı olmadığı, araç sürücüsünün sanık ... olduğunun belirtildiğinin anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nin 290/2-son madde ve fıkrasında belirtildiği üzere öncelikle aracın mülkiyetinin kime ait olduğu trafik kayıtlarından araştırılıp, aracın sanık adına kayıtlı olmadığı tespit edildiği takdirde, sanığın anılan yasa maddesinde sadece malın sahiplerine tanınan ceza indiriminden yararlandırılmayacağı gözetilmeden, yazılı şekilde uygulama yapılması, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hâkimler Kurulunun takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usûl ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

TC. Anayasasının 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nin 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasa’nın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usûl ve Esaslarına İlişkin Yönetmelik’in 8. maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunmanının ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanık ...’ten alınmasına hükmedilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasının yargılama giderleri ile ilgili bölümünden “Müdafi ücreti 608,00 TL"nin sanıktan tahsiline" yazılı kısmın çıkarılması suretiyle, diğer yönleri eleştiri dışında usûl ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.