Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar, miras bırakanları H.T.H.ın 1279 sayılı parselini davalılardan Hazineye kültürel tesis alanı olarak kullanılmak şartıyla bağışladığını, ancak Hazinenin şartı yerine getirmediği gibi, davalıya temlik ettiğini ileri sürerek, tapu iptal ve tescil olmadığı takdirde değerinin tazmini isteğinde bulunmuşlardır.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, taşınmazın bağışının bedelsiz kayıtsız şartsız yapıldığı, bir yıllık hak düşürücü sürenin geçtiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacılar vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
                                                                                    -KARAR-
Dava, tapu iptal ve tescili olmazsa tazminat isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; davacıların miras bırakanı H.T.un maliki olduğu çekişme konusu taşınmazın 16.1.1996 tarihinde C.e verilen vekaletname ile 5.3.1996 tarihinde Hazineye bağışlandığı ve Hazine tarafından ihale yoluyla 18.5.2004 tarihinde diğer davalı E."a temlik edildiği anlaşılmaktadır.
Davacılar, miras bırakanlarının davalı Hazineye yapmış olduğu temlikin koşulu olduğunu, koşulun "Sosyal Donatı ve Kültürel Tesis Alanı" olarak kullanılması olduğunu ve bu nedenle davalı Hazineye bağışlandığını, oysa Hazine tarafından taşınmazın davalıya satılmak suretiyle koşula uyulmadığını ileri sürerek, eldeki davayı açmışlardır.
Gerçekten de, akit tablosunda taşınmazın niteliği kültürel tesis alanı olarak gösterilmiş, ancak bir koşul belirtilmemiştir.
Nevar ki, Hazine tarafından bağışta bulunan H.. T.."a yazılan mektupta Sosyal Donatı ve Kültürel tesis alanı olarak kullanılmak üzere kendilerine bağışlandığının bildirildiği görülmektedir.
Herne kadar akit tablosunda açıkça bir koşul belirtilmemiş ise de, her bağışın mutlaka gizli bir koşulunun bulunacağı muhakkaktır.
O halde, yazılan mektupdaki donat alanı ve kültürel alanı olarak kullanılma olgusu şeklindeki yapılan belirlemenin bağışın koşulu olduğunun kabulü gerekir.Esasen anılan belirli bir hareket tarzını öngören yazışma belgelerinin akitten ayrı düşünülmesine de olanak yoktur.Başka bir ifadeyle bağışın koşulunu belirleyen bu belgelerin akitten ayrı düşünülmeyeceği açıktır.
Diğer taraftan anılan bu mektubun resmi nitelik taşıdığı gözetildiğinde, aktin eki niteliğindedir. Öyle ise, bağışın koşulu olduğu kabul edilmelidir..
Nevar ki, taşınmazın Hazine tarafından ihale yoluyla davalıya temlik edildiği ve davalının ikinci el konumunda bulunduğu gözetildiğinde, davalı E.un Türk Medeni Kanununun 1023.maddesinin koruyuculuğu altında olacağında kuşku yoktur.Bu nedenle mahkemece sicilin aleniyetinden istifade ile taşınmazı edinen bu davalı bakımından Türk Medeni Kanununun 1023.maddesi gereğince davanın reddine karar verilmiş olmasında bir isabetsizlik yoktur.
Bu yöne ilişkin davacıların temyiz itirazları yerinde değildir.Reddine,
Ancak, davalı Hazine tarafından taşınmazın bağış sebebine uygun olarak kullanılmadığı ve elden çıkartıldığı gözetildiğinde koşulun yerine getirilmediği, temlik edilmekle de getirilemeyeceği tartışmasızdır.
Buna göre; Borçlar Kanununun 246.maddesi hükmününde gözetilmek ve irdelenmek suretiyle tazminat isteğinin değerlendirilerek bir karar verilmesi gerekirken, mahkemece bu yönler gözetilmeksizin yazılı olduğu üzere hüküm kurulmuş olması doğru değildir.
Davacıların temyiz itirazları bu nedenle yerindedir.Kabulü ile hükmün açıklanan nedenden ötürü HUMK"nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 7.4.2008 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.