Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2012/24342 Esas 2014/603 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2012/24342
Karar No: 2014/603
Karar Tarihi: 15.01.2014

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2012/24342 Esas 2014/603 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Fatsa 2. Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir hırsızlık davasında, sanıkların suçu işlediği ve hükümlerinin bozulması gerektiği kararına varıldı. Ancak suçun kanıtlanamaması nedeniyle sanıklar için fazla ceza tayin edilmesi ve bir sanığın daha önceki suçundan daha az cezayı içeren hükümlülüğünün tekerrüre esas alınmaması hatalı bulundu. Ayrıca, hapis cezası alan sanıkların infazı tamamlanıncaya kadar kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksun bırakılmaları gerektiği bildirildi. Kararda, sanıkların hükümleri TCK'nın 37/2, 53/1-c ve 53/2 maddelerine göre değerlendirildiği belirtildi.

13. Ceza Dairesi 2012/24342 E. , 2014/603 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 6 - 2010/292050
MAHKEMESİ : Fatsa 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 06/04/2010
NUMARASI : 2007/186 (E) ve 2010/119 (K)
SUÇ : Hırsızlık

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Suç tarihinde katılanın işyerinden hırsızlığın sanıkların işyerinden ayrılmasından sonra farkedilmesi, işyerinde kamera kaydının bulunmaması ve olay ile ilgili görgüsü olan tanık bulunmaması ve bu haliyle katılanın işyerinden laptop bilgisayarı kusur yeteneği olmayan çocukların çaldığının kesin olarak belirlenememesi karşısında, sanıklar hakkında TCK"nın 37/2 maddesinin uygulanarak sanıklara fazla ceza tayin edilmesi,
2- Sanık F..G.. hakkında Üsküdar 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/08/2005 tarih ve 91-1379 sayılı hükümlülüğünün tekerrüre esas alınması yerine, daha az cezayı içeren hükümlülüğün tekerrüre esas alınması,
3-Kasten işlemiş oldukları suçtan dolayı hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanıkların, 5237 sayılı TCK"nın 53/1-c bendinde belirtilen haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar yalnızca, kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum oldukları hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmalarına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık F.. G.. müdafii ile sanık F.. G.."in temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, sanık F.. G.. hakkında tekerrür uygulaması nedeniyle kazanılmış hakkın gözetilmesine, 1 ve 3 numaralı bozma nedenlerinden hakkındaki hükmü temyiz etmeyen F.. Y.."ın yararlandırılmasına, 15.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.