Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/2270 Esas 2020/4131 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık müdafinin duruşmalı inceleme isteminin, hükmolunan cezaların türü ve süresine göre koşulları bulunmadığından, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 318. maddesi uyarınca reddine oy birliğiyle karar verildikten sonra gereği görüşüldü;
2008 ve 2009 yıllarında sahte fatura düzenlediği iddiasıyla açılan kamu davasında her ne kadar sanık savunmasında şirketin asıl sahiplerinin ... ve ... olduğunu, kendisinin sadece şirketin bir çalışanı olduğunu, sahte faturalarla bir ilgisinin bulunmadığını savunmuş ise de, şirketin muhasebe işlerine bakan ve tanık olarak dinlenen ... ..."ün vergi müfettişlerine verdiği ifadesinde ve mahkeme huzurunda sanığı şirketin yöneticisi olarak bildiğini, şirket işleriyle onun ilgilendiğini ve beyannamelere konu faturaları sanığın kendisinin getirdiğini beyan etmesi sanığın da savunmasında fiilen müdür olarak çalıştığını söylemesi karşısında; CMK"nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendiren mahkemenin takdir ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümlerde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanık müdafinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükümlerin ONANMASINA, 07/07/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.