Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/27955 Esas 2020/4190 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/27955
Karar No: 2020/4190
Karar Tarihi: 04.03.2020

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/27955 Esas 2020/4190 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi'nde görülen bir davada, iş sözleşmesinin geçerli neden olmaksızın feshedildiği belirtilerek, feshin geçersizliğine ve işe iadesine, işe başlamama durumunda ödenecek tazminat ile boşta geçen süre ücretinin tespit edilmesi talep edilmiş. Davanın kabulüne karar verilmiş ve karar temyiz edilmiş. Yargıtay sonucunda davalılardan birinin temyiz itirazları kabul edilmezken, diğer davalının harç muafiyeti olduğu halde yargılama harcından sorumlu tutulması hatalı bulunmuş. Ancak bu hata düzeltilmesi gerektirmemiş ve hüküm fıkrasının yargılama giderlerine ilişkin \"5\" numaralı bendi çıkarılarak düzeltilerek onanması kararlaştırılmış. Kararda geçen kanun maddesi 492 sayılı Harçlar Kanunu'nun 13/j maddesi ve Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi.

(Kapatılan)22. Hukuk Dairesi 2017/27955 E. , 2020/4190 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : TESPİT (İŞE İADE İSTEMLİ)

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, iş sözleşmesinin geçerli neden olmaksızın feshedildiğini belirterek feshin geçersizliğine ve işe iadesine, işe başlatmaması halinde ödenmesi gereken tazminat ile boşta geçen süre ücretinin tespitini talep etmiştir.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar süresi içerisinde davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı ... Özel Güvenlik Eğitim Ltd. Şti."nin tüm, davalı ..."nın aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazları yerinde değildir.
2-492 sayılı Harçlar Kanunu"nun 13/j maddesi Genel Bütçeye dahil idarelerin bu Kanunun 1 ve 3 sayılı tarifelerine giren bütün işlemlerinin harçtan müstesna olacağı belirtilmiştir.
Somut olayda davalı Bakanlık harçtan muaf olmasına rağmen, yargılama harcından sorumlu tutulmuş olması hatalı olup bozma nedenidir. Ancak bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle hüküm fıkrasının yargılama giderlerine ilişkin “5” numaralı bendinin çıkarılmasına, yerine;

“5-Davacının dava açılırken yatırdığı toplam 58,40 TL peşin ve başvuru harcının davalı ... harçtan muaf olduğundan diğer davalı ... Özel Güv. Eğt. Ltd. Şti"den alınarak davacıya verilmesine, davacının yapmış olduğu, tebligat, müzekkere ve posta gideri 50,00 TL yargılama giderinin davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsil olunarak davacıya verilmesine,” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, davalı ... Türkiye Kamu Hastaneleri Kurumu harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edenlerden ... Özel Güvenlik Eğitim Ltd. Şti."ne yükletilmesine, 04.03.2020 tarihinde oybirliği ile kesin olarak karar verildi.