Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2014/45971 Esas 2014/41884 Karar Sayılı İlamı

... Sitesi Yönetimi (...) vekili avukat ... ile 1-..., 2-..., 3-..., 4-... vekili avukat ... aralarındaki alacak davası hakkında.. Asliye Hukuk Mahkemesinden (Tüketici Mahkemesi sıfatıyla) verilen 16.9.2014 gün ve 255-561 sayılı hükmün davalılar avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle dairemiz bozma ilamına uyularak site yönetimi adına dava açan ... lehine hüküm kurulmuş olmasına rağmen, karar başlığında az yukarıda adı geçen davacılar yerine davacı olarak ... Sitesi Yönetimi adının yer almasının mahallinde düzeltilebilir maddi hata niteliğinde bulunmasına göre buhususa yönelik temyiz itirazının reddi gerekmiştir.
2-Davacı ... 1113,27 TL, davacı ...Hayat 927,71 TL alacağın tahsilini istemiş, mahkemece, 16.9.2014 tarihinde davanın kısmen kabulüne, 1113,27 + 927,72 TL"nin davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 YTL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle her bir davacı yönünden 1.890,00 YTL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan 34,85 TL harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-2 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 30.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.