Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2015/13282 Esas 2016/2076 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen kararın süresi içinde davalı ... vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkilinin kasko sigortası ile sigortaladığı park halindeki araca davalıların maliki ve zorunlu trafik sigortacısı olduğu aracın kusurlu olarak çarpması sonucu sigortalı araçta oluşan hasar için 03/10/2012 tarihinde 1.903,00 TL ödediğini, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla ödediği 1.903,00 TL"nin 03/10/2012 tarihinden itibaren işleyecek faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep etmiştir.
Davalı ... vekili, müvekkiline ait aracın, davacıya sigortalı araca çarpmadığını, davanın husumet yokluğundan reddini, çarptığına dair herhangi bir delilin de mevcut olmadığını, mobese kayıtlarının incelenmesi gerektiğini beyanla davanın reddini savunmuştur.
Davalı .... vekili, sorumluluğu kabul etmemekle birlikte müvekkilinin sorumluluğunun poliçe limiti ile sınırlı olduğunu, dava tarihinden itibaren yasal faizden sorumlu olduğunu, davacının kusur ve zararı ispat etmesi gerektiğini beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, açılan davanın kabulü ile, 1.903,00 TL"nin 20/10/2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı kasko şirketi tarafından sigortalısına ödenen 1.903,00 TL hasar tazminatının davalılardan rücuen tahsili talep edilmiş, mahkemece dava kabul edilerek 1.903,00 TL tazminata hükmedilmiştir.
6100 sayılı HMK geçici 3/2 maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden davalı ... bakımından kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı ... vekilinin temyiz dilekçesinin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalı ..."a geri verilmesine 22/02/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.