Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2013/384 Esas 2014/461 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/384
Karar No: 2014/461
Karar Tarihi: 14.1.2014

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2013/384 Esas 2014/461 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. Ancak temyiz talebinin reddine dair ek kararının sanığın beyan ettiği adrese yöntemine uygun olarak tebliğ edilmediği için kaldırılmıştır. Yapılan inceleme sonucunda suçun sanık tarafından işlendiği kabul edilmiş ve diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir. Ancak mükerrir olan sanık hakkında denetimli serbestlik tedbirinin süresinin belirlenmesi görevinin, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek mahkemeye ait olduğu, hüküm kurulurken denetimli serbestlik tedbirinin süresinin de belirlenmemesi nedeniyle hükmün bozulduğu belirtilmiştir.
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Yasanın 108/4,5,6. fıkralarında; hakim, mükerrir hakkında cezanın infazının tamamlanmasından sonra başlamak ve bir yıldan az olmamak üzere denetim süresi belirleyebileceği belirtilmiştir. Bu durumda denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevi hükümlü infaz aşamasındaki davranışlarını değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili karar verecek mahkemeye ait olup, hükmün düzeltilerek onanmasına ilişkin 5320 sayılı yasa ve CMUK'un 322. maddesi uyar

13. Ceza Dairesi 2013/384 E. , 2014/461 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen kararın, ifadesinin alındığı esnada beyan ettiği adrese yöntemine uygun olarak tebliğ edilmediğinin anlaşılması karşısında, mahkemece 25.10.2010 tarihli temyiz talebinin reddine dair ek kararının kaldırılarak, sanığın 19.10.2010 tarihli temyiz talebini içerir dilekçesinin süresinde ve geçerli olduğuna karar verilerek yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Yasanın 108/4,5,6. fıkralarında “Hakim, mükerrir hakkında cezanın infazının tamamlanmasından sonra başlamak ve bir yıldan az olmamak üzere denetim süresi belirler. Tekerrür dolayısıyla belirlenen denetim süresinde, koşullu salıverilmeye ilişkin hükümler uygulanır. Hakim, mükerrir hakkında denetim süresinin uzatılmasına karar verebilir. Denetim süresi en fazla beş yıla kadar uzatılabilir.”hükmünü düzenlemiştir. Buna göre denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevi, hükmü veren mahkemeye değil, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek mahkemeye aittir. Buna göre; hüküm kurulurken mükerrir olan sanık ... hakkında TCY’nın 58/7. maddesi uyarınca “mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra da denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” karar verilmesiyle yetinilmesi gerekirken, denetimli serbestlik tedbirinin süresinin de belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."in temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından denetim süresine ilişkin ""2 yıl"" ibaresinin çıkartılmak suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.1.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.