Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2009/36977 Esas 2010/9487 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA :Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti ve ücret
alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçi işverence iş sözleşmesinin haklı bir neden olmaksın feshedildiğini ileri sürerek ihbar ve kıdem tazminatı ile fazla çalışma ve son 7 ay için ödenmeyen fark ücretlerin ödetilmesi isteğinde bulunmuştur.
Davalı işveren, ücretlerin tam olarak ödendiğini, davacı işçinin fazla çalışmaya kalmayı kabul etmediği bu konuda savunmasının istendiği ve davacının işyerinden ayrıldığını savunarak davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, fazla çalışma ücretlerinin sürekli geç ödenmesi sebebiyle fazla çalışmaya kalmak istememesinin yasal olduğu, işverence yapılan feshin haklı nedene dayanmadığı gerekçesiyle ihbar ve kıdem tazminatı isteklerinin kabulüne karar verilmiş, fazla çalışma ücret farkı gibi taleplerin reddine dair hüküm kurulmuştur.
Davacı işçinin aylık ücretinin asgari ücretten fazla olduğu dosya içeriğine göre kanıtlanmış olup, bu husus mahkemenin de kabulündedir. Davacı tanıkları davacının iddiasını doğrulamışlar ve imzalı bordrolarla ödenen asgari ücretin dışında elden ücret ödemesi yapıldığını belirtmişlerdir. Davalı tanıkları da ücretlerin bir kısmının bankadan bir kısmının elden ödendiğini açıklamışlar ve işyerinde asgari ücretten 700,00TL net ücrete kadar ücret ödemesi yapıldığını açıklamışlardır. Oysa işverence sunulan bordroların tamamında işçi ücretleri asgari ücret olarak gösterilmiştir.
Davacı işçi son 7 ay elden ödenmekte olan ücretlerin ödenmediğini ileri sürerek 4857 sayılı İş Kanununun 34. maddesinde öngörülen çalışmaktan kaçınma hakkını kullanmıştır. Davalı işveren sözü edilen ödemelerin yapıldığını ispat edememiştir. Bu durumda davacı işçinin sözü edilen davranışı yasal bir hakkın kullanımı niteliğindedir. İşverence bu nedenle davacının iş sözleşmesinin feshi haklı bir nedene dayanmamaktadır. Davacının ihbar ve kıdem tazminatı ile fark ücret alacaklarının kabulü iş sözleşmesini haklı olarak feshettiği sonucuna varılmalıdır. Mahkemece fazla çalışma ücretinin geç ödendiğinden bahisle aynı sonuca ulaşılmış olmakla birlikte, fazla çalışma ücretlerinin süresinde ödenmediği dosya içeriğine göre kanıtlanabilmiş değildir. İhbar ve kıdem tazminatı isteklerinin kabulü bu gerekçeyle yerinde ise de, mahkemece fark ücret isteklerinin reddi hatalı olup, kararın bu yönden bozulması gerekmiştir. Dosya içinde bulunan bilirkişi raporunda fark ücretler hesaplanmış olup, mahkemece bir değerlendirmeye tabi tutularak isteklerin kabulüne karar verilmelidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 6.4.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.