Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/2792 Esas 2022/4537 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki dava sonucu mahkemece verilen 28.10.2010 gün ve 2009/5-2010/363 sayılı hükmün (kapatılan) Yargıtay 19. Hukuk Dairesince 20.02.2012 gün ve 2011/6246-2012/2505 sayılı ilamla bozulması üzerine yukarıda tarih ve sayısı belirtilen direnme kararına ilişkin dava dosyası 02.12.2016 tarih ve 6763 sayılı Yasa'nın 43 ve geçici 4/1. maddesi uyarınca dosya Dairemize gönderilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının davacıya gönderdiği ihtarname ile ticari taşıt kredisinden 577.884,48 TL, mer’i teminat mektubu bedeli 2.230.-TL ve on iki adet çek yaprağından 5.220.-TL olmak üzere toplam 585.334,48 TL borcun ödenmesini talep ettiğini, davacının 2006 yılından önce müdürü ve ortağı olduğu ... Demir Çelik Ltd. Şti. adına Koçbank ile 100.000.-TL tutarında kredi sözleşmesi imzaladığını, aynı zamanda bu kredi sözleşmesine Ramazan ... ile birlikte müteselsil kefil olarak imza attığını, 13.09.2006 tarihinde ise şirket hissesini devrettiğini, dava konusu edilen borcun devir tarihinden sonra doğduğunu, bu nedenle sözleşmelerin davacıyı bağlamayacağını, bazı taşınmazların bankaya teminat verildiğini ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla şimdilik 150.000.-TL tutar bakımından borçlu bulunmadığının tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının kefil olduğu sözleşme feshedilmediğinden kefaletinin devam ettiğini, sözleşmenin belirsiz süreli olarak imzalandığını, talebinin haksız olduğunu belirterek, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacının Koçbank ile imzaladığı sözleşmenin 2005 tarihli ve 150.000.-TL limitli genel kredi sözleşmesi olduğu, bu sözleşmeden doğan kredi borcunun kapanmış olduğu, eski sözleşmenin sona erdiği, davalı banka ile davacı arasında imzalanan yeni bir sözleşmenin bulunmadığı, 20.02.2006 tarihli sözleşmenin ise dava dışı kişilerle yapıldığı ve davacının bu sözleşmede şirket yetkilisi ya da kefil olarak imzasının bulunmadığı, bankanın talebinin davacının imzasını taşımayan 20.02.2006 tarihli ikinci genel kredi sözleşmesine dayandığı, davacının dava dışı Korkmazlar Ltd. Şti.’de bulunan hissesini 13.09.2006 tarihinde devrettiği, talebe konu borcun bu devir tarihinden sonra doğması sebebiyle davacının sorumlu tutulamayacağı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bu karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiş olmakla, Yargıtay (kapatılan) 19. Hukuk Dairesinin 20.02.2012 tarihli ve 2011/6246 E., 2012/2505 K. sayılı ilamı ile bozulmuş, mahkemece bozma kararına karşı direnilmiş ve direnme kararı davalı (temlik alan) vekili tarafından temyiz edilmiş olmakla, dosya Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'na intikal etmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 02.12.2021 tarihli ve 2017/(19)11-938 E., 2021/1565 K. sayılı direnme kararının usul ve yasaya uygun görülerek davalı (temlik alan) vekilinin esasa yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosya Dairemize gönderilmiştir.
Kararı davalı (temlik alan) vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı (temlik alan) vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı (temlik alan) vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, (temlik alan) davalı LBT Varlık Yönetim A.Ş. harçtan muaf olduğundan ödediği temyiz ilam harcı ve temyiz başvuru harcının isteği halinde temyiz eden davalı LBT Varlık Yönetim A.Ş.'ye iadesine, 07/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.