Tehdit - hakaret - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2019/254 Esas 2021/6995 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/254
Karar No: 2021/6995
Karar Tarihi: 01.03.2021

Tehdit - hakaret - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2019/254 Esas 2021/6995 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sulh Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, birkaç sanığa tehdit, hakaret ve yaralama suçlarından dolayı ceza verilmemesine karar verildi. Suçların tabi olduğu zamanaşımı süresi dolmuş olduğundan, sanıklar hakkında açılan kamu davaları düştü. Kararda, cezaların üst sınırı, 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e ve 67/2. maddeleri uyarınca belirlendi ve 8 yıllık olağan dava zamanaşımına dikkat çekildi. Bu nedenle, sanıkların temyiz itirazları yerinde görülerek hükümler bozuldu ancak yeniden yargılama yapılmamasına karar verildi. Kanun maddeleri olarak da, 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e ve CMK’nın 223/8. maddeleri vurgulandı.

4. Ceza Dairesi 2019/254 E. , 2021/6995 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret, yaralama
HÜKÜMLER : Beraat, ceza verilmesine yer olmadığı

KARAR

Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Sanıklara atılı suçlara ilişkin yasa maddelerinde öngörülen cezaların üst sınırı uyarınca, 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e ve 67/2. maddelerine göre, suçların tabi bulunduğu 8 yıllık olağan dava zamanaşımının gerçekleştiği anlaşıldığından, katılan sanıklar ... ve ... müdafilerinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmekle, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye aykırı olarak, başkaca yönleri incelenmeksizin HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanıklar hakkında açılan kamu davalarının gerçekleşen asli dava zamanaşımı nedeniyle, 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e ve CMK’nın 223/8. maddeleri gözetilerek DÜŞMESİNE, 01/03/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.