Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/2323 Esas 2016/1927 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :............Ticaret Mahkemesi


Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı mahkemenin görevsizliği nedeniyle davanın usulden reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili; müvekkilinin trafik sigortacısı olduğu davalıya ait aracın karıştığı çift taraflı trafik kazası sebebiyle hasarlanan diğer araç için poliçe kapsamında ödeme yapıldığını, sigortalı araç sürücüsünün alkollü ve ehliyetsiz olduğunu, sürücü alkollü ve ehliyetsiz olduğundan rücu haklarının doğduğunu belirterek 1.762,00 TL tazminatın ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte davalıdan rücuen tahsilini talep etmiştir.
Davalıya karardan önce dava dilekçesi tebliğ edilmemiştir.
Mahkemece; iddia, savunma ve toplanan delillere göre; tüketici mahkemesinin görevli olduğu gerekçesiyle davanın usulden reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 Sayılı HMK"nun geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK"nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Temyize konu kararda davacı vekili tarafından 1.762,00 TL tazminatın tahsili talep edilmiş olup mahkemece davanın usulden redddine karar verilmiştir.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden, verilen karar miktar itibariyle taraflar yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün taraflar yönünden kesin olması nedeniyle REDDİNE, 18.02.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.