Sahte fatura kullanmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8347 Esas 2020/4055 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8347
Karar No: 2020/4055
Karar Tarihi: 07.07.2020

Sahte fatura kullanmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8347 Esas 2020/4055 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme 11. Ceza Dairesi tarafından 2017/8347 E. ve 2020/4055 K. sayı ile bir sahte fatura kullanmak suçu nedeniyle mahkumiyet hükmü verilmiştir. Sanığın 2010 yılında sahte fatura düzenleme suçundan da işlem yapılması gerektiği tespit edilmiştir. Ancak, her takvim yılında gerçekleştirilen eylemlerin ayrı suç oluşturduğu ve sanık hakkında hangi yıldan olduğu anlaşılamayacak şekilde tek bir mahkûmiyet hükmü kurulduğu belirtilerek eksik ceza tayini yapıldığı ifade edilmiştir. Ayrıca, sanığın aynı takvim yılında farklı beyanname dönemlerinde birden fazla sahte fatura kullanmak şeklinde gerçekleşen eylemlerine ilişkin olarak zincirleme suç hükümleri uygulanmadığı belirtilerek, mahkumiyet hükmü bozulmamıştır. Kararda 213 sayılı VUK'un 367. maddesi ve TCK'nin 43. ve 53. maddeleri açık bir şekilde belirtilmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında da gözetilmesi gerektiği ifade edilmiştir.

11. Ceza Dairesi 2017/8347 E. , 2020/4055 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanmak
HÜKÜM : Mahkumiyet

213 sayılı VUK"nin 367. maddesi gereğince verilen 27/12/2011 tarihli mütalaa konusu olan ancak iddianame kapsamında bulunmayan "2010 yılında sahte fatura düzenleme” suçundan Cumhuriyet savcılığınca ayrıca işlem yapılması mümkün görülmüştür.
Sahte fatura kullanma suçlarında, her takvim yılında gerçekleştirilen eylemlerin ayrı suç oluşturduğu, 2009, 2010 yılları için ayrı ayrı hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, sanık hakkında hangi yıldan olduğu anlaşılamayacak şekilde tek bir mahkûmiyet hükmü kurulması ve sanığın aynı takvim yılında farklı beyanname dönemlerinde birden fazla sahte fatura kullanmak şeklinde gerçekleşen eylemlerine ilişkin olarak TCK"nin 43. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümleri uygulanmayarak eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümde eleştiriler dışında bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükmün ONANMASINA, 07.07.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.