MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Beraat

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanık hakkında, Antalya Cumhuriyet Başsavcılığının 05.07.2012 tarihli iddianamesi ile (suç ve karar tarihinde yürürlükte bulunan) 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A-1 maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmış ve yazılı gerekçe ile beraat kararı verilmişse de; katılanın 20.01.2012 havale tarihli şikayet dilekçesi içeriği ve 05.07.2012 tarihli iddianamedeki anlatıma göre sanığın üzerine atılı suçun marka hakkına tecavüz değil, endüstriyel tasarım hakkının ihlali niteliğinde olduğu, 554 sayılı Endüstriyel Tasarımların Korunması Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin ise 01.01.2009 tarihinde 5252 sayılı Kanun’un geçici 1. maddesi ile TCK’nın 5 ve 2. maddeleri uyarınca suç olmaktan çıkarıldığı, bu sebeple sanığın beraatine ilişkin hükmün sonucu itibariyle doğru olduğu anlaşılmakla,
Eyleme ve yükletilen suça yönelik katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden tebliğnameye aykırı olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 21.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.