Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2017/2533 Esas 2017/11477 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
19. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/2533
Karar No: 2017/11477
Karar Tarihi: 21.12.2017

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2017/2533 Esas 2017/11477 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, marka hakkına tecavüz suçlamasıyla yargılandı ve yerel mahkeme tarafından beraat kararı verildi. Ancak katılanın şikayet dilekçesi ve iddianameye göre suç endüstriyel tasarım hakkının ihlali niteliğindeydi ve bu suç 554 sayılı Endüstriyel Tasarımların Korunması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile suç olmaktan çıkarıldı. Bu sebeple sanığın beraat kararı doğru bulundu ve temyiz isteği reddedildi. Kanun maddeleri ise 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 61/A-1 maddesi ve 554 sayılı Endüstriyel Tasarımların Korunması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'dir.
19. Ceza Dairesi         2017/2533 E.  ,  2017/11477 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
    HÜKÜM : Beraat

    Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
    Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
    Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
    Sanık hakkında, Antalya Cumhuriyet Başsavcılığının 05.07.2012 tarihli iddianamesi ile (suç ve karar tarihinde yürürlükte bulunan) 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A-1 maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmış ve yazılı gerekçe ile beraat kararı verilmişse de; katılanın 20.01.2012 havale tarihli şikayet dilekçesi içeriği ve 05.07.2012 tarihli iddianamedeki anlatıma göre sanığın üzerine atılı suçun marka hakkına tecavüz değil, endüstriyel tasarım hakkının ihlali niteliğinde olduğu, 554 sayılı Endüstriyel Tasarımların Korunması Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin ise 01.01.2009 tarihinde 5252 sayılı Kanun’un geçici 1. maddesi ile TCK’nın 5 ve 2. maddeleri uyarınca suç olmaktan çıkarıldığı, bu sebeple sanığın beraatine ilişkin hükmün sonucu itibariyle doğru olduğu anlaşılmakla,
    Eyleme ve yükletilen suça yönelik katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden tebliğnameye aykırı olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 21.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.






    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.