Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/9274 Esas 2020/20170 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.03.2012 gün 842-100;10.04.2012 gün 479-145 ve 08.05.2012 gün 449-186 sayılı kararlarında da belirtildiği üzere; sanığın müştekiye yönelik kasten yaralama eylemi nedeniyle müşteki tarafından sarfedilen en azından hastaneye gidiş geliş masraflarının ödenmesi yönünde sanık tarafından herhangi bir çaba sarfedilmediği, 5271 sayılı CMK"nin 231. maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının objektif koşulun gerçekleşmediği anlaşılmakla, 5271 sayılı CMK"nin 231. maddesi uyarınca mahkemenin uygulamasında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamenin (3) numaralı bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Şantiye alanında bekçilik yapan ve sanıkların inşaata zarar vermesini önlemeye çalışan müştekinin, haksız tahrik teşkil edecek bir eyleminin olmadığı gözetilmeden, sanık Hussein ve hakkında hüküm kesinleşen eşi Türkan"ın suçtan ve olası cezadan kurtulmaya yönelik beyanlarına itibarla sanık hakkında TCK"nun 29. maddesinin uygulanması suretiyle eksik ceza tayini,
2) 5237 sayılı TCK"nin 51. maddesi uyarınca cezası ertelenen sanık hakkında, TCK"nin 51/7. maddesi gereği, denetim süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlemesi halinde ertelenen cezanın kısmen veya tamamen infaz kurumunda çektirilmesine ve TCK"nin 51/8. maddesi uyarınca, denetim süresini iyi halli olarak geçirdiği takdirde cezanın infaz edilmiş sayılacağına ilişkin karar verilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24.12.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.