Esas No: 2021/2011
Karar No: 2022/4737
Karar Tarihi: 13.06.2022
Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/2011 Esas 2022/4737 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'nin davayı reddeden kararının Yargıtay tarafından bozulmasının ardından yapılan yargılamada, davanın 7194 sayılı Yasa'nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa'ya eklenen geçici 4. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle karar verilmesine yer olmadığına karar verildi. Davacılar ve davalı şirket vekilleri, mahkemenin kararına karşı temyiz başvurusunda bulundular. Yargıtay ise davalı şirketin tarafın ileri sürdüğü zamanaşımı def'inin ve hak düşürücü süre itirazının sonuca etkili olmaması nedeniyle, davacılar ve davalı şirket vekillerinin tüm temyiz itirazlarını reddetti. Kararda belirtilen kanun maddeleri ise şöyle: 7194 Sayılı Yasa'nın 41. maddesi ve 3332 Sayılı Yasa'ya eklenen geçici 4. madde.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 02.12.2020 tarih ve 2020/369 E. - 2020/984 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı mirasçıları vekili tarafından duruşmalı, davalı şirket vekili tarafından duruşmasız olarak istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, duruşma için belirlenen 13.06.2022 günü başkaca gelen olmadığı yoklama ile anlaşılıp hazır bulunan davacı vekili Av. ... ile davalı ...Ş. vekili Av. ... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği vaadi ile para topladığını, müvekkileri murisinin de davalı şirkete para verdiğini ancak verilen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek müvekkillerinn davalı şirkete ortak olmadığının tespiti ve alacak talep etmiştir.
Davalılar davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince uyulan bozma ilamı sonrasında yapılan yargılamada tüm dosya kapsamı uyarınca davanın 05.12.2019 tarihinde 7194 sayılı Yasa’nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa’ya eklenen geçici 4. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle açılan dava ile ilgili karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili ve davalı şirket vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve 7194 sayılı Yasa'nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa'ya eklenen geçici 4. maddesi gereğince dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına dair karar vermekle yetinilmesi gerekirken davalı şirketin tarafın ileri sürdüğü zamanaşımı def’inin ve hak düşürücü süre itirazının incelenmesinin sonuca etkili olmamasına göre, davacılar ve davalı şirket vekillerinin tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacılar ve davalı şirket vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, takdir olunan 3.815,00'er TL duruşma vekalet ücretinin birdiğerinden alınarak yekdiğerine verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz edenlerden ayrı ayrı alınmasına, 13/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
