Taraflar arasında görülen davada;Davacı,çekişme konusu 2 parsel sayılı taşınmazın 5 nolu bağımsız bölümünün maliki iken,emlakçı olan davalı F...atılması talimatını verdiğini,bir süre sonra taşınmaza alıcı çıktığı,kredi işlemlerinin başlatılacağı bildirilerek nüfus cüzdanın fotokopisini anılan kişi tarafından istenilmesi üzerine verdiğini,ancak bir süre sonra nüfus cüzdanındaki bilgilerin kullanılarak sahte nüfus cüzdanı düzenlenmek suretiyle vekaletname verilip, davalı H...in vekil kılınarak,taşınmazının önce davalı A..ye,onun tarafından da davalı M.. satıldığını,işlemlerin sahtecilik nedeniyle geçersiz olduğunu ileri sürerek,tapu iptal ve tescil,olmazsa taşınmazın bedelini ve olaydan duyduğu üzüntüden dolayı manevi tazminat isteğinde bulunmuştur.
Davalılar, davanın reddi gerektiğini savunmuşlardır.
Mahkemece,temliklerin sahte işlemlerle yapıldığından geçerli olmadığı gerekçesi ile tapu iptal ve tescil isteminin kabulüne;,manevi tazminat isteminin ise koşulları oluşmadığından reddine karar verilmiştir.
Karar,davalı H...,A..,M...tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla;Tetkik Hakimi ...raporu okundu,düşüncesi alındı.Dosya incelendi,gereği görüşülüp düşünüldü:
                                                                                                             -KARAR-
Dava, tapu iptali tescil isteğine ilişkindir.Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Bilindği üzere;Tarafların tüm delilleri toplanıp, tetkik edildikten ve HUMK.nun 376. maddesine göre; son sözleri dinlenip duruşmanın bittiği bildirildikten sonra hakimin; aynı yasanın 388. maddesi uyarınca kararı gerekçesi ile birlikte (tam olarak) yazması ve hüküm sonucunu 389. maddede öngörülen biçimde tefhim etmesi asıldır.
Nevarki, uygulamada söz konusu yasanın 38l. maddesinin son fıkrasının getirdiği ayrıcalığa dayanılarak bazı zorunlu nedenlerle sadece hükmün sonucu tutanağa geçirilip tefhim edilmekte, gerekçeli karar daha sonra yazılmaktadır.
İşte bu gibi hallerde HUMK.nun 389. maddesine uygun olarak tarafların hak ve yükümlülüklerini açıkca gösteren tefhim ile aleniyet ve hukuki varlık kazanan kısa karara daha sonra yazılan gerekçeli kararın uygun olması zorunludur. Esasen kısa kararı yazıp, tefhim etmekle davadan elini çekmiş olan hakimin artık bu kararını değiştirmesine yasal olanak yoktur. Öte yandan, kısa kararla gerekçeli kararın çelişkili olması, yargılamanın aleniyeti, kararların alenen tefhim edilmesine ilişkin Anayasanın l4l. maddesi ile HUMK.nun yukarıda değinilen buyurucu nitelikteki maddelerine de aykırı bir durum yaratır. Ayrıca anılan husus kamu düzeni ile ilgili olup, gözetilmesi yasa ile hakime yükletilmiş bir ödevdir. Aksine düşünce ve uygulama yargı, yargıç ve kararlarının her türlü düşünceden uzak, saygın ve güvenilir olması ilkesi ile de bağdaşmaz.
Değinilen ilke ve yasa hükümleri gözardı edilerek kısa karara yer almadığı halde, gerekçeli kararda manevi tazminat talebinin reddine şeklinde kısa karara çelişkili olarak gerekçeli karar yazılması doğru değildir. Hal böyle olunca, hükmün l0.4.l992 gün, l992/7 Esas, l992/4 sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararı çerçevesinde bir karar verilmek üzere HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 3.3.2008 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.