Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/36512 Esas 2016/7526 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, yol ve yemek parası, hafta tatili, asgari geçim indirimi ile aile ve çocuk yardımı alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalılar...Müdürlüğü vekili ve davalı ... İnşaat Taah. Tur....ve Tic. Ltd. Şti. avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesinin haksız şekilde işverence feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile izin, fazla mesai, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil alacağı, yol ve yemek ücret alacağı, asgari geçim indirimi, aile ve çocuk alacağının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı kurum vekili, ihale makamı olduklarını, yüklenici firmalara temizlik işlerinin verildiğini davacının kendi işçileri olmadığını yüklenici şirket işçisi olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Diğer davalılar davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davalı ... İşletmesi Genel Müdürlüğü vekili ve davalı ... İnşaat Taah. Tur. .... ve Tic. Ltd Şti. vekili tarafından temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur. Fazla çalışma yapıldığını işçinin, karşı iddiayı ve özellikle fazla mesai ücreti ödendiğini ise işverenin ispatlaması gerekir. İlke olarak işçi fazla çalışma yaptığını veya tatillerde çalıştığını yazılı deliller dışında tanıkla da ispatlayabilir. İşyerinde çalışma düzeninı bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, davacı davalı işyerinde 07:30-16:30 arası çalıştığını iddia etmiş; davacı tanıkları ise davacının 07:30-15:30 arası çalıştığını beyan etmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının haftanın altı günü 07:30-16:30 arası çalıştığı bir saat ara dinlenme mahsubu ile haftada altı saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Mahkemece bilirkişi raporuna itibarla hüküm kurulmiş ise de isabetli olmamıştır. Zira davacı tanık beyanlarına göre 07:30-15:30 arası 8.5 saatten 1 saat ara dinlenme düşülmesi sonucu davacının kanuni çalışma süresi olan haftalık kırkbeş saati aşan fazla çalışmasının bulunmadığı anlaşılmaktadır. Bu bakımdan hükme esas alınan bilirkişi raporundaki fazla çalışmaya ilişkin değerlendirme ve hesaplama yöntemi hatalıdır. Davacının fazla mesai alacağının reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hatalı hesaplamaya itibar edilmesi usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 10.03.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.