Esas No: 2022/3727
Karar No: 2022/4702
Karar Tarihi: 13.06.2022
Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/3727 Esas 2022/4702 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Ankara 3. Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi tarafından verilen bir karar davalı tarafından istinaf edildikten sonra, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nin esastan reddine dair verdiği bir karar Yargıtay tarafından incelenmiş. Dosyanın incelenmesi sonrasında, davalı adına tescilli tasarımın hükümsüzlüğüne karar verilmesi istemiyle açılan davada, İlk Derece Mahkemesi ve Bakırköy 2. Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi'nin dosyası arasında bağlantı bulunduğu için, davanın Bakırköy 2. Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi'nin dosyasına birleştirilmesine karar verilmiş. Ancak davalı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir çünkü HMK'nın 353/1-a maddesi kapsamında verilen kararlar aleyhine temyiz kanun yoluna başvurulamaz. Sonuç olarak, davalı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir ve işlem yapılmak üzere dava dosyası İlk Derece Mahkemesine gönderilmiştir.
Kanun maddeleri:
- 7251 sayılı Kanun'un 39. maddesi
- 6100 sayılı 362/1 maddesi
- HMK'nın 353/1-a maddesi
- 362/1-g maddesi
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ
Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 28.01.2022 tarih ve 2021/387 E- 2022/27 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 17.03.2022 tarih ve 2022/310 E- 2022/352 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dosyanın incelenmesine; davalı adına tescilli tasarımın hükümsüzlüğüne karar verilmesi istemli açılan davada, İlk Derece Mahkemesince açılan dava ile Bakırköy 2. Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi'nin 2021/587 E. sayılı dosyası arasında bağlantı bulunduğu gerekçesi ile davanın Bakırköy 2. Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi'nin 2021/587 E. sayılı dosyasına birleştirilmesine karar verildiği, bu karara karşı davalı vekilince yapılan istinaf başvurusunun ise Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddedildiği anlaşılmaktadır. 22/07/2020 tarihinde yürürlüğe giren 7251 sayılı Kanun'un 39. maddesi ile 6100 sayılı 362/1 maddesine eklenen “g” bendi gereğince, HMK’nın 353/1-a maddesi kapsamında verilen kararlar aleyhine temyiz kanun yoluna başvurulamaz. Bölge Adliye Mahkemesinin kararının 6100 sayılı HMK’nın 353/1-a-5 maddesindeki yasal düzenlemeye bağlı olması ve 362/1-g maddesindeki yasal düzenleme kapsamında kalması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükme yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 13/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
