MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 6136 sayılı Yasaya aykırılık ve kasten yaralama
HÜKÜM : Hükümlülük
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın, yokluğunda verilen hükme ilişkin gerekçeli kararın kendisine tebliğ edilmediğini savunarak temyiz talebi ile birlikte talep ettiği eski hale getirme hususunda karar verme yetkisinin CMK.nun 42/1. maddesine göre; hükmü temyizen incelemekle görevli Yargıtay"a ait olduğu gözetilmeksizin, eski hale getirme talebinin kabulüne ilişkin 09.10.2013 günlü ek kararın eski hale getirme hususu yönünden hukuki değerden yoksun olduğu; yoklukta verilen kararın sanığa soruşturma aşamasında baro tarafından atanan ve kovuşturmada görev almayan müdafiine tebliğ edilerek temyiz edilmemesi üzerine kesinleştirilerek infaza verildiğinin, sanığa tebligat yapılmadığının anlaşılması karşısında, sanığın öğrenme üzerine yapılan temyizinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık hakkında TCK.nun 58. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
I- Sanık hakkında 6136 sayılı Yasaya aykırılık suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
5237 sayılı TCK.nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının; Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı gözetilerek infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Kasıtlı suçtan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına engel sabıkası bulunan sanık hakkında; yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda
oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, bir sebebe dayanmayan temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddiyle hükmün oybirliğiyle (ONANMASINA),
II- Kasten yaralama suçundan kurulan hükmün incelenmesinde ise;
Kasıtlı suçtan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına engel sabıkası bulunan sanık hakkında; yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen kanıtlara, mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine göre yerinde görülmeyen sair itirazların reddine, ancak:
1- Sanığın aşamalarda önce katılanın kendisine yumruk attığını savun- ması, tanık ..."ın soruşturmada katılanın sanığa tokat attığını, sanığın karşılık vermediğini ve katılanın da mahkemede karşılıklı yumruklaştıklarını beyan etmeleri karşısında; Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238-367 sayılı kararı uyarınca ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının tespit edilip edilmeyeceği araştırılarak sonucuna göre sanık hakkında 5237 sayılı TCK.nun 29/1. maddesinde haksız tahrikin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılması gerektiğinin gözetil- memesi,
2- 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının; Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı gözetilerek yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi gereğince (BOZULMASINA), 04.04.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.