Görevi yaptırmamak için direnme - hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/22293 Esas 2016/6143 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/22293
Karar No: 2016/6143
Karar Tarihi: 28.03.2016

Görevi yaptırmamak için direnme - hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/22293 Esas 2016/6143 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıklara görevi yaptırmamak için direnme ve hakaret suçlarından mahkumiyet hükümleri verilmiştir. Vicdani kanıtlarla sanıkların suçlu olduğu belirlenmiştir. Mahkeme sanık .... için hakaret suçundan hüküm kurarken cezada bir hata yapılmıştır. TCK'nın 125/3-a maddesi uyarınca 365 gün adli para cezası yerine 360 gün adli para cezası verilmiştir. Ancak bu hata aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılamamıştır. Sanık ...'ın savunmaları kabul edilmediği için temyiz davası esastan reddedilmiştir. Sanık ... için görevi yaptırmamak için direnme suçundan hüküm kurulmuştur. Ancak mahkeme birkaç kanuni hata yapmıştır. Tehdit suçunun unsurları oluşmadan görevi yaptırmamak için direnme suçundan hüküm verilmiştir. Anayasa Mahkemesi tarafından hak yoksunluğuna ilişkin kanun maddesi iptal edildiği için bu hüküm uygulanamaz. Ayrıca hak yoksunluğunun süresi ve kapsamı gözetilmemiştir. Bu nedenle hüküm bozulmuştur ve dosya esas/hüküm mahkemesine gönderilmiştir. Kanun maddeleri: TCK 106/1-1, TCK 53/1-b, TCK 53/1-c, 5237 sayılı TCK 53/1-(c) maddesi ve Kanunun 3. fıkrası.

18. Ceza Dairesi 2015/22293 E. , 2016/6143 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
TEMYİZ EDENLER : Sanıklar
KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1-Sanık ..."e yükletilen görevi yaptırmamak için direnme ve hakaret eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Sanık hakkında hakaret suçundan hüküm kurulurken TCK"nın 125/3-a maddesi uyarınca 365 gün adli para cezası yerine 360 gün adli para cezasına hükmedilmek suretiyle netice itinbariyle eksik ceza tayin edilmiş ise de aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılamayacağı,
Eleştiri dışında cezaların Kanuni bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından sanık ..."in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
2- Sanık ..."e yükletilen görevi yaptırmamak için direnme suçundan kurulan hükme yönelik temyize gelince başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
a- Sanığın hakkında işlem yapılmak üzere emniyete gitmek için araca bindikten sonra, yanında refakatçi bulunan polis memuruna, müştekiyi kastederek tehditte bulunması şeklinde gerçekleşen eylemde TCK"nın 106/1-1. cümlesinde düzenlenen tehdit suçunun unsurlarının oluştuğu gözetilmeden, görevi yaptırmamak için direnme suçundan hüküm kurulması,
b- TCK"nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün, Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararıyla iptal edilmesi nedeniyle uygulama olanağının ortadan kalkmış olması,
c- 5237 sayılı TCK"nın 53/1-(c) maddesinde yer alan hak yoksunluğunun süresi ve kapsamı açısından anılan Kanun maddesinin 3 fıkrası hükmünün gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık ..."in temyiz iddiaları bu nedenle yerinde görüldüğünden tebliğnameye aykırı olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 28/03/2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.