Kamu malına zarar verme - kasten yaralama - görevini yaptırmamak için direnme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/2515 Esas 2020/8967 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2515
Karar No: 2020/8967
Karar Tarihi: 08.10.2020

Kamu malına zarar verme - kasten yaralama - görevini yaptırmamak için direnme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/2515 Esas 2020/8967 Karar Sayılı İlamı

Özet:

13. Ceza Dairesi tarafından verilen ve kamuya zarar verme, kasten yaralama ve görevini yapmama suçlarından dolayı verilen mahkumiyet hükümleri temyiz edildi. Dosya incelendikten sonra, sanığın müdafiinin temyiz itirazının reddiyle hükümlerin onaylanması, mala zarar verme suçuyla ilgili temyiz itirazının da yerinde görülmediği ve suçun sanık tarafından işlendiği kabul edilerek onaylanması kararına varıldı. Ancak, katılan kurumun kendini vekil ile temsil ettirdiği ve bu sebeple maktu vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiği göz önünde bulundurulmadığı için karar bozuldu ve katılan vekilinin temyiz itirazı yerinde görüldü. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesindeki hak yoksunlukları infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği de belirtildi.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nın 260/1. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2020/2515 E. , 2020/8967 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kamu malına zarar verme, kasten yaralama, görevini yaptırmamak için direnme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Kamu malına zarar verme suçundan katılan sıfatını alabilecek şekilde suçtan doğrudan zarar görmüş bulunan ... vekilinin; 5271 sayılı CMK"nın 260/1. maddesi uyarınca katılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
1-Sanık hakkında kasten yaralama ve görevini yaptırmamak için direnme suçlarından verilen kararlara karşı temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; sanık müdafiinin temyiz itirazı yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
2-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan verilen karara karşı temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Kendisini vekil ile temsil ettiren katılan kurum lehine maktu vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,

Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasına sanığın mahkumiyetine karar verilen bölümden hemen sonra gelmek üzere “Katılan kendisini vekille temsil ettirdiğinden hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13/1. madde ve fıkrası uyarınca 1500,00 TL maktu vekâlet ücretinin katılana ödenmesine” cümlelerinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 08/10/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.