Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2017/4237 Esas 2017/11322 Karar Sayılı İlamı

Borçlunun ödeme şartını ihlâl suçundan sanık ...’ın, yapılan yargılaması sonucunda beraatine dair Çatalca İcra Ceza Mahkemesinin 20/12/2016 tarihli ve 2016/21 esas, 2016/24 sayılı kararına karşı yapılan itirazın kabulüne ve söz konusu kararın kaldırılmasına ilişkin Çatalca Asliye Ceza Mahkemesinin 19/01/2017 tarihli ve 2017/2 değişik iş sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 21/08/2017 gün ve 7712 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 28/08/2017 gün ve KYB.2017-50142 sayılı ihbarnamesi ile dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
1- Benzer bir olaya ilişkin Yargıtay 19. Ceza Dairesinin 09/06/2016 tarihli ve 2016/3298 esas, 2016/19382 sayılı ilamında da belirtildiği üzere, 6098 sayılı Borçlar Kanunu"nun 583/1. maddesinde yer alan "Kefalet sözleşmesi, yazılı şekilde yapılmadıkça ve kefilin sorumlu olacağı azamî miktar ile kefalet tarihi belirtilmedikçe geçerli olmaz. Kefilin, sorumlu olduğu azamî miktarı, kefalet tarihini ve müteselsil kefil olması durumunda, bu sıfatla veya bu anlama gelen herhangi bir ifadeyle yükümlülük altına girdiğini kefalet sözleşmesinde kendi el yazısıyla belirtmesi şarttır." şeklindeki hüküm dikkate alındığında, dosya içinde bulunan sanık ...’ın borcu üstlendiğine ilişkin 28/06/2016 tarihli icra kefalet tutanağında sadece sanığın kendi el yazısı ile attığı imzanın bulunduğu, bunun haricinde borcu üstlendiğine ilişkin kefalet tutanağında kendi el yazısı ile yazılmış herhangi bir ibarenin bulunmaması karşısında, sanığın icra kefilliğinin ve geçersiz icra kefalet sözleşmesine dayanılarak verilen taahhüdün geçersiz olduğu cihetle, sanığın üzerine atılı suçun unsurlarının oluşmaması nedeniyle itirazın reddi yerine kabulüne verilmesinde,
2- 2004 sayılı Kanun"un 340. maddesi gereğince taahhüdü ihlal suçunun oluşması için taahhüt tutanağında toplam borç miktarının, işleyen ve işleyecek faizin, vekalet ücreti, icra harç ve giderlerinin birlikte belirlenerek borçlunun taahhüdüne esas olan miktarın açıkça gösterilmesi gerektiğinden, 28/06/2016 tarihli taahhütnamede işlemiş faiz olarak 1.549,70 Türk lirası belirtilmiş ise de, taahhüt tarihinden son ödeme tarihine kadar işleyecek faiz konusunda herhangi bir açıklık olmadığı gibi alacaklının son ödeme tarihine kadar işleyecek faizden feragat beyanının da yer almadığı ve bu nedenlerle işleyen ve işleyecek faiz miktarının taahhüt tutanağında ayrı ayrı gösterilmemesi nedeniyle belirsizlik bulunduğundan taahhüdün geçerli olmadığı anlaşılmakla, sanığın üzerine atılı suçun unsurlarının oluşmaması nedeniyle itirazın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde itirazın kabulüne karar verilmesinde,
İsabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden Çatalca Asliye Ceza Mahkemesinin 19/01/2017 tarihli ve 2017/2 değişik iş sayılı kararının CMK’nın 309/4-d. maddesi uyarınca BOZULMASINA, sanık hakkında ödeme şartını ihlal eyleminden dolayı hükmolunan tazyik hapsinin kaldırılmasına, 19/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.