Taraflar arasında görülen davada;Davacı, kayen davacı adına olan 1706 parsel sayılı taşınmazın bir kısmının kıyı kenar çizgisi içinde kaldığını ileri sürerek kıyıda kalan kısmın tapu kaydının iptaline karar verilmesini istemiştir.
Davalıya atanan kayyım, usulüne uygun tebligata rağmen davayı takip etmemiştir
Mahkemece, krokide A ile gösterilen 261.12 m2lik kısmın kıyı kenar çizgisi içinde kaldığının keşfen saptandığı gerekçesi ile 1781.19 m2 olarak davalı adına tesciline karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla Tetkik Hakimi raporu okundu. Düşüncesi alındı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp, düşünüldü.     
                                        -KARAR-
Dava, 3621 Sayılı Kıyı Kanununa göre terkin isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden ve toplanan delillerden; mahkemece,kısa kararda, a/1 ile gösterilen  261.12 m2ve a/2 ile gösterilen 345.91 m2lik belirlenen kısmın kıyı kenar çizgisine göre kıyıda kaldığı saptandığından  1435.28 m2 yüzölçümü ile davalı adına tesciline karar verilmiş, gerekçeli kararda ise; krokide (A) ile gösterilen 261.12 m2lik kısmın kıyı kenar çizgisi içinde kaldığından 1781.19 m2 olarak davalı adına tesciline karar verildiği görülmektedir.Öyle ise kısa kararla gerekçeli kararın örtüştüğü söylenemez.
Bilindiği gibi; tarafların tüm delilleri toplanıp, tetkik edildikten ve HUMK.nun 376. maddesine göre; son sözleri dinlenip duruşmanın bittiği bildirildikten sonra hakimin; aynı yasanın 388. maddesi uyarınca kararı gerekçesi ile birlikte (tam olarak) yazması ve hüküm sonucunu 389. maddede öngörülen biçimde tefhim etmesi asıldır. 
Nevarki, uygulamada söz konusu yasanın 38l. maddesinin son fıkrasının getirdiği ayrıcalığa dayanılarak bazı zorunlu nedenlerle sadece hükmün sonucu tutanağa geçirilip tefhim edilmekte, gerekçeli karar daha sonra yazılmaktadır.           
İşte bu gibi hallerde HUMK.nun 389. maddesine uygun olarak tarafların hak ve yükümlülüklerini açıkça gösteren tefhim ile aleniyet ve hukuki varlık kazanan kısa karara daha sonra yazılan gerekçeli kararın uygun olması zorunludur. Esasen kısa kararı yazıp, tefhim etmekle davadan elini çekmiş olan hakimin artık bu kararını değiştirmesine yasal olanak yoktur. Öte yandan, kısa kararla gerekçeli kararın çelişkili olması, yargılamanın aleniyeti, kararların alenen tefhim edilmesine ilişkin Anayasanın l4l. maddesi ile HUMK.nun yukarıda değinilen buyurucu nitelikteki maddelerine de aykırı bir durum yaratır. Ayrıca anılan husus kamu düzeni ile ilgili olup, gözetilmesi yasa ile hakime yükletilmiş bir ödevdir. Aksine düşünce ve uygulama yargı, yargıç ve kararlarının her türlü düşünceden uzak, saygın ve güvenilir olması ilkesi ile de bağdaşmaz. O halde değinilen ilke ve yasa hükümleri gözardı edilerek kısa karara çelişkili olarak gerekçeli karar yazılması doğru değildir. Hal böyle olunca, hükmün l0.4.l992 gün, l992/7 Esas, l992/4 sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararı çerçevesinde bir karar verilmek üzere HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA,  13.2.2008 tarihinde oybirliğiyle karar