MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 27. Hukuk Dairesi
İLK DERECE MAHKEMESİ : Ankara 7. Asliye Ticaret Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı olan bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen kararın temyizen tetkiki taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan hakedişten yapılan haksız kesintinin iadesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Anılan karara karşı taraf vekillerince yapılan başvuru Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesince red edilmiş, bu kez taraf vekilleri temyiz isteminde bulunmuştur.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Davacı davasında, “Kuzey Ankara Kentsel Dönüşüm Projesi” kapsamında yol, kavşak, viyadük ve tünel inşaat işini üstlendiğini, hakedişlerinden 5510 Sayılı Kanun"un 81. maddesine aykırı olarak haksız kesinti yapıldığını belirterek, kesilen 165.681,84 TL"nin kesinti gününden itibaren işleyen avans faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 165.681,84 TL alacağın dava tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Davacı ile davalı idare arasından 28.01.2010 tarihinde imzalanan sözleşme tarihinde yürürlükte olan 818 Sayılı Borçlar Kanunu 101. maddesine göre bir alacağa davadan önce faiz uygulanabilmesi için borçlunun alacağın varlığı ve miktarını gösterir ihtarname ile temerrüde düşürülmesi gerekir. Somut olayda, temyiz dilekçesine ekli olarak sunulan yazı örneğinden davacı tarafından davalı idareye yazılan 18.12.2013 tarihli yazıyla hakedişlerden yapılan 165.681,84 TL haksız kesintinin ödenmesinin istendiği, davalı idarenin de aynı gün evrakı kaydettiğinin anlaşılmasına göre, temerrüdün dava öncesinde 19.12.2013 tarihinde oluştuğu anlaşılmaktadır. Bu durumda dava tarihinden önce temerrüt oluştuğundan, değinilen yazılar gözden kaçırılarak temerrüdün oluştuğu 19.12.2013 tarihinden itibaren faiz işletilmesi gerekirken dava tarihinden faiz yürütülmesi ve Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 27. Hukuk Dairesi tarafından davacı vekilinin istinaf talebinin esastan reddine karar verilmesi doğru olmayıp kararın bozulması gerekir ise de; yapılan bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 27. Hukuk Dairesi kararının kaldırılarak, yerel mahkeme hükmünün faiz başlangıç tarihine yönelik olarak değiştirilmek suretiyle HMK’nın 370/2 maddesi gereğince düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm, davacılar vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, 2. bent uyarınca temyiz isteminin kabulü ile Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 27. Hukuk Dairesinin 2018/813 Esas, 2020/1076 Karar sayılı "Davacı vekilinin istinaf isteminin reddine yönelik" kararının kaldırılması ile yerel mahkeme kararının hüküm fıkrasının 2. bendindeki “165,681,84 TL alacağın dava tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan alınıp davacıya verilmesine," ibarelerinin hüküm fıkrasından çıkarılarak yerine “165,681,84 TL alacağın 19.12.2013 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan alınıp davacıya verilmesine," ibarelerinin eklenmesine, hükmün değiştirilmiş bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, peşin alınan harcın istek halinde davacılara iadesine, 6100 sayılı HMK 373. madde hükümleri gözetilerek dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin ise bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, 24.11.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.