MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Müştekinin kiracı olarak ikamet ettiği konutuna, 06-07/11/2012 ve 23/11/2012 tarihlerinde geldiğinde ikamet kapısının kilidinin değiştirilmiş olduğunu fark ettiğini beyan ettiği, sanık ...’ın da kovuşturma aşamasında alınan savunmasında suça konu eve 3,4 kez havalandırmak için ve son olarak 23/11/2012 günü gittiğini savunduğu, araya giren zaman sebebiyle sanıkların konut dokunulmazlığını bozma eylemini, bir suç işleme kararı kapsamında birden fazla kez gerçekleştirdiklerinin anlaşılması karşısında, haklarında TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 23/11/2012 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında 20/06/2012 olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak görülmüştür.
I) Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık hakkında hükmedilen adli para cezası TCK"nın 52/4. maddesi uyarınca taksitlendirilirken, taksit aralığı gösterilmemiş ise de taksit aralıklarının “birer ay” olduğu kabul edilmiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün ONANMASINA,
II) Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün kabul edilmiş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın adli sicil kaydındaki Mersin 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 28/04/2011 gün ve 2010/108 Esas 2011/619 Karar sayılı kararı ile tayin olunan adli para cezasının miktarı itibariyle 1412 sayılı CMUK"un 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olduğu ve aynı Yasa"nın 305/son maddesi gereğince tekerrüre esas olmayacağı ve adli sicil kaydında tekerrüre esas nitelikte başka bir kararın da bulunmadığı gözetilmeden, sanığın tekerrüre esas mahkumiyeti bulunduğu gerekçesiyle, TCK’nın 58/6-7. maddesi uyarınca cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince istem gibi BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun’un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.