Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/11246 Esas 2021/746 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

Taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 89/1, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 1.500,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Marmaris 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/12/2015 tarihli ve 2015/1077 esas, 2015/1728 sayılı kararının 11/02/2016 tarihinde kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içerisinde 05/05/2017 tarihinde işlediği kasıtlı suçtan mahkum olduğunun ihbar edilmesi üzerine hükmün açıklanması ile sanığın 5237 sayılı Kanunun 89/1, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 1.500,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Marmaris 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 23/01/2020 tarihli ve 2019/526 esas, 2020/61 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, sanığın üzerine atılı 5237 sayılı Kanunun 89/1. maddesinde düzenlenen taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma suçunun, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinin 02/12/2016 tarihli Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile yapılan değişiklik öncesi haliyle de uzlaşmaya tâbi olduğu, sanık ve katılana uzlaşma tekliflerinin yapılmadığı anlaşılmakla, uzlaştırmaya tabi suçlarda öncelikle uzlaştırma işlemleri yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesinde isabet görülmediğinden bahisle Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 20.10.2020 gün ve 94660652-105-48-12777-2020-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09.11.2020 gün ve 2020/97834 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa isnat edilen taksirle yaralama suçunun 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 253/1. maddesi gereğince uzlaşmaya tabi olduğu, soruşturma aşamasında müşteki ...’un 26.05.2015 tarihli kolluk ifadesinde uzlaşmak istemediğini beyan etmesi sebebiyle taraflar arasında uzlaşma sağlanamadığı, kovuşturma aşmasında da müştekinin ve sanığın uzlaşma konusunda bir çabaları ve dosyaya yansıyan bir iradelerinin bulunmadığı anlaşılmakla, mahkemenin kabul ve takdirinde isabetsizlik görülmemiş olup,
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen ihbarnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görülmediğinden dair Elbistan 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/11/2017 tarihli ve 2016/138 esas, 2017/798 sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma talebinin CMK"nın 309. maddesi uyarınca REDDİNE, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 27.01.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.