Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/1743 Esas 2020/1058 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Suç tarihinde dört yaşında olan mağdurenin kovuşturma evresinde ifadesinin alınmayıp, soruşturma evresinde görüntü kaydına alınan ifadesinin de ayrıntıları belirtilmeden kısaca metin haline getirildiği, görüntü ve ses kaydının incelenmesinde mağdurenin soru-cevap şeklinde ifadesinin alınmaya çalışıldığı, annesine bahsettiği dava konusu olayla ilgili ısrarlı sorulara rağmen arkadaşı ..."ın yanağından öpmesi dışında kendisine dokunan olmadığını, kötü bir şey yapılmadığını, yanına büyük birinin gelmediğini belirttiği, 12.05.2010 tarihinde vekili ve annesi eşliğinde yaptırılan teşhiste mağdureye teşhis için hazır olan sanıklara dikkatlice bakması ve gördüğü şahıslar içinde kendisine cinsel istismarda bulunan kişinin olup olmadığı üç kez sorulduğu halde mağdurenin şahısları ayırt edemediğinin tutanak altına alındığı, mağdurenin annesi müştekinin olayı bizzat görmeyip kızının bulunduğu yere gittiğinde sanıkla karşılaştığını beyan ettiği, olayın gerçekleştiği iddia edilen binanın sanığın ikameti olup orada bulunma gerekçesini de açıklayarak aşamalarda suçlamayı kabul etmediği nazara alındığında, üzerine atılı suçu işlediğine dair cezalandırılmasına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek beraati yerine yazılı şekilde mahkûmiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların ve 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 13. maddesi ile TCK"nın 103. maddesinin yeniden düzenlenmesi karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi, her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi ve 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan hususlar nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisi ile O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.