Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi


Alkol veya uyuşturucu maddenin etkisi altındayken araç kullanma suçundan sanık ..."un, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 179/3 delaletiyle 179/2, 62 ve 52. maddeleri uyarınca 1.500,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Bursa 21. Asliye Ceza Mahkemesinin 23/10/2014 tarihli ve 2014/512 esas, 2014/292 sayılı kararının 31/10/2014 tarihinde kesinleşmesini müteakip, sanığın deneme süresi içerisinde 06/12/2015 tarihinde işlediği kasıtlı suçtan mahkûm edildiğinin ihbar edilmesi üzerine, hükmün açıklanmasına ve 5237 sayılı Kanunun 179/3 delaletiyle 179/2, 62 ve 52. maddeleri uyarınca 1.500,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Bursa 21. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/05/2016 tarihli ve 2016/255 esas, 2016/402 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, sanığın eylemine uyan 5237 sayılı Kanunun 179/3. maddesinde tanımlanan alkol veya uyuşturucu maddenin etkisi altındayken araç kullanma suçu için öngörülen cezanın, anılan Kanunun 179/2. maddesi uyarınca "..iki yıla kadar hapis" olarak belirlenmesi karşısında, temel cezanın hapis cezası olarak belirlenmesi, indirim ve hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi işlemlerinin hapis cezası üzerinden yapılması gerektiği gözetilmeksizin, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 232/6. maddesi ile 5237 sayılı Kanunun 52/3. maddelerine aykırı davranılması sonucu yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 30.10.2020 gün ve ... sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 16.11.2020 gün ve 2020/99781 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Alkollü halde araç kullanan sanık hakkında, TCK"nın 179/3. maddesi delaletiyle TCK"nın 179/2. maddesi gereğince hüküm kurulurken hapis cezası ile adlî para cezasının seçenek olarak öngörülmediği, temel cezanın hapis cezası olarak belirlenmesi gerektiği halde, temel cezanın doğrudan adli para cezası olarak belirlenip sonuç olarak 1.500 TL adli para cezasına kesin olarak hükmedilmiş ise de, hükmün temyiz edilebilir olduğu gözetilmeksizin hatalı olarak kesin olduğu belirtilmiş olup bu şekliyle hükmün kesinleştiğinden söz edilemeyeceği, karara karşı temyiz yolunun açık olduğu, kanun yararına bozma yoluna, temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşmiş hüküm ve kararlara karşı gidilmesi nedeniyle dosyanın kanun yararına bozma yolu ile incelenmesinin mümkün bulunmadığı anlaşılmakla;
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görülmediğinden, Bursa 21. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/05/2016 tarihli ve 2016/255 esas, 2016/402 sayılı kesinleşmemiş kararına yönelik kanun yararına bozma talebinin 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 27.01.2021 tarihinde oybirliğiy karar verildi.