Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü, saat 23:30 sıralarında, ehliyetsiz sanık sevk ve idaresindeki oromobille, gece vakti, yerleşim yeri dışında, çift yönlü yolda seyir halindeyken, hatalı sollama ile şerit ihlali yapması sonucu, karşı istikametten gelen katılan ..."ün kullandığı motosiklete çarpması sonucu, iki kişinin vücut fonksiyonlarını 6. derece etkiler kemik kırığı meydana geçirecek şekilde yaralandığı olayda, tam kusurlu olduğu anlaşılan sanığın olaydan hemen sonrası yapılan alkol ölçümüne göre 0,68 promil alkollü olduğu tespit edilmiş ise de, kazanın alkolün etkisi nedeniyle gerçekleştiğine ve sürücü belgesiz sanığın araç kullanmayı bilmediğine dair dosya içerisinde bir delil bulunmaması karşısında, bilinçli taksirin koşullarının oluşmadığı anlaşılmakla, sanık hakkında TCK"nın 22/3 maddesinin tatbiki suretiyle, fazla cezaya hükmolunması,
Kabule göre de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun Dairemizce de benimsenen 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "sebep ve saikleri" gerekçesine dayanılmayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 11.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.