Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2015/11422 Esas 2015/12076 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sırasında davacı vekili tarafından reddi hâkim yoluna başvurulmuştur.
Red talebini inceleyen merci tarafından verilen kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmiş olmakla, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya içindeki tüm belgeler incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Taraflar arasında görülen dava sırasında davacı vekili tarafından sunulan 20.05.2015 tarihli dilekçe ile özetle; "..21.04.2015 tarihli celsede UYAP üzerinden gönderilen bilirkişi raporuna itiraz dilekçesi gönderildiği, bu itirazlarla ek rapor aldırılması talep edildiği, hâkimin bu talep hakkında karar vermeden; "Son kez davacı vekilin mazeretinin kabulüne ve tahkikatın bittiği bildirilmek sureti ile sözlü yargılama ve hüküm duruşmasının yapılmasına bu hususun davacı vekiline ihtarına” şeklinde ara karar kurulduğu, oysa davacı vekilin önceki 11 celsede mahkeme hâkimliğinden kaynaklanan mazeret dışında tüm duruşmalarda hazır olduğunu, mahkemenin bu tavrının HMK"nın 36. maddesinin (a) ve (b) fıkrası gereğince hakimin reddi sebebi olduğu...” gerekçesi ile reddi hâkim talebinde bulunmuştur.
Reddedilen Hâkim tarafından, istemin reddinin gerektiği yönünde görüş belirtilmesi üzerine, dosyayı inceleyen merci tarafından red isteminin reddine, red isteminde bulunan davacı vekilinin 1000,00.-TL disiplin para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin verilen karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1) İncelenen dosya kapsamına göre, hâkimin reddi için ileri sürülen hususlar HMK’nın 36. maddesinde tanımı yapılan sebeplerden değildir. Açıklanan nedenlerle hükmün esasına yönelik temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2) Davacı vekilinin para cezasına yönelik temyiz itirazlarına gelince; davacı vekili, duruşmayı müvekkili nam ve hesabına takip ettiğine ve reddi hâkim talebini de müvekkil namına yaptığına göre, davacı asil yerine vekilin para cezası ile yükümlü tutulması usûl ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ: 1) Yukarıda birinci bentde açıklanan nedenlerle; davacı vekilinin işin esasına yönelik temyiz itirazlarının REDDİNE;
2) İkinci bentde açıklanan nedenlerle; davacı vekilinin para cezasına yönelik temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün bu bölümünün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 03/12/2015 tarihinde oy birliği ile karar verildi.