MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi ... Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : ... Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 08/10/2013 gününde verilen dilekçe ile haksız fiilden kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 19/09/2018 günlü karara karşı davacılar vekilinin istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen 09/01/2020 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve HMK 355. maddesindeki kamu düzenine aykırılık halleri resen gözetilmek üzere istinaf incelemesinin, istinaf dilekçesinde belirtilen sebeplerle sınırlı olarak yapılacağı kuralına uygun biçimde inceleme yapılıp karar verilmiş ve verilen kararda bir isabetsizlik görülmemiş olmasına göre, davacıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Davacıların diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava; haksız eylemden kaynaklanan maddi ve manevi zararların tazmini istemine ilişkindir. Mahkemece, davacılardan ... ve ...’in maddi ve manevi tazminat istemlerinin kısmen kabulüne; davacılardan ...’in manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiş; hükme karşı davacılar vekili tarafından istinaf talebinde bulunulmuştur. Bölge adliye mahkemesince davacılar vekilinin istinaf başvurusunun reddine karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar vekili; davalı ile müteveffa Raşit Erbek’in dayı yeğen olduğunu, tarafların arasında mirastan dolayı husumet bulunduğunu, olay tarihinde tarafların öncelikle birbirlerine küfrettiklerini, ardından davalının kendi tarlasına gittiğini, akşam eve dönüş esnasında müteveffanın bulunduğu tarlanın önünden geçen davalının müteveffaya yine küfrettiğini, davalıya doğru yönelen müteveffanın davalı tarafından iki el ateş edilerek öldürüldüğünü, bu nedenle müteveffanın desteğinden yoksun kalarak mağdur olan annesi ... ile babası ...’in uğradığı maddi, tüm davacıların manevi zararlarının tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, dosyada alınan bilirkişi raporu benimsenmek ve müterafik kusur indirimi yapılmak suretiyle davacılardan ... ile ...’in maddi tazminat talepleri ile tüm davacıların manevi tazminat taleplerinin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükme karşı davacılar vekili istinaf talebinde bulunmuştur.
Bölge adliye mahkemesi ilgili dairesince; davacıların istinaf başvurusunun reddine karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Olay tarihinde yürürlükte olan 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 56. maddesi hükmüne göre hâkimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Somut olayın gerçekleşme biçimi, olay tarihi, davacıların ölene yakınlığı, eylemin kasten gerçekleşmesi ve yukarıdaki ilkeler nazara alındığında davacılar yararına hükmedilen manevi tazminat miktarı azdır. Daha üst düzeyde manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken yazılı biçimde karar verilmiş olması doğru değildir. Bu sebeple bölge adliye mahkemesi kararının kaldırılması ve ilk derece mahkemesi kararının bozulması gerekir.
SONUÇ: Yukarıda (2) no’lu bentte açıklanan nedenlerle temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının HMK 373/1. maddesi gereğince KALDIRILMASINA ve İlk Derece Mahkemesi kararının HMK 371. maddesi uyarınca BOZULMASINA, davacıların diğer temyiz itirazlarının (1) no’lu bentte gösterilen nedenlerle reddine, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin de Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 18/06/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.